ΑΛΛΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΝΟΥΣ ΜΑΣ...
11/11/2022
•
γράφει ο φωστήρας
Προτείνω στους αναγνώστες να ψάξουν και να διαβάσουν πληροφορίες για τη Δημοκρατία στην Αρχαία Αθήνα. Δεν έχει σημασία η ιστορική πηγή. Ας είναι και η Wikipedia. Η προτροπή τούτη γίνεται μετά την πικρή διαπίστωση ότι τελικά ο καθένας την καταλαβαίνει όπως τον βολεύει. Και τη βεβαιότητα, ότι υπάρχει σοβαρή άγνοια για την ιστορική της πορεία. Πολύ σοβαρή άγνοια. Κι ενώ την έχουμε κάνει ψωμοτύρι, αγνοούμε βασικά πράγματα για την γέννηση, την εξέλιξη, της κατάληξη και την κατάλυση της.
Ποιος ξέρει, ας πούμε, τις διαφορές ανάμεσα στην Δημοκρατία του Κλεισθένη (ποιος είναι αυτός ρε κουμπάρε;) και του Περικλή;
Έχει κανείς προσέξει ότι η πρώτη ΝΙΚΗΣΕ στον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος και η δεύτερη ΕΧΑΣΕ τον Πελοποννησιακό Πόλεμο;
Γιατί αυτό άραγε; Ο Ηρόδοτος το είχε προφητεύσει με θαυμαστή ακρίβεια. "Ευκολότερο είναι να πειστούν 30.000 Αθηναίοι να πολεμήσουν παρά ένας Σπαρτιάτης". Και να σκεφθεί κανείς ότι επισκέφθηκε την Αθήνα πρώτη φορά το 446 π.Χ., ένα χρόνο δηλαδή μετά τη θεμελίωση του νέου Παρθενώνα στον Ιερό Βράχο. Την γνώρισε δηλαδή πάνω στην πιο αστραφτερή της ώρα. Το βλέμμα του, όμως, πήγαινε πιο μακριά απ’ αυτό των συγχρόνων του. Ήταν πιο καθαρό, πιο ήρεμο, πιο ακριβές.
Κείνη την ώρα, βέβαια, ο Περικλής ήταν πραγματικά ακαταμάχητος. Τον λένε μεγάλο ρήτορα που δεν έχανε ποτέ ψηφοφορία. Ναι, αλλά είχε φροντίσει πριν, να κάνει «πλέρια» τη Δημοκρατία ΤΟΥ. Η Πνύκα γέμισε από δεκάδες χιλιάδες ρακένδυτους, ακτήμονες, λιγούρηδες ψηφοφόρους που έμαθαν να ζητάνε και να συντηρούνται με επιδόματα. Πρόβλημα κανένα. Τα ταμεία ήταν γεμάτα. Λεφτά υπήρχαν.
Η Αθήνα από τη χρυσή γενιά των Μαραθωνομάχων έφθασε σε ανήκουστους κομπασμούς του τύπου "κάναμε όλες τις θάλασσες και τις στεριές λεωφόρους της τόλμης μας" στον Επιτάφιο. Το "πλάτεμα" και το "βάθεμα" της Δημοκρατίας της αποδείχθηκε πηλός εύπλαστος και λειτούργησε σαν λόγχη και πολιορκητικός κριός για επιθετικό πόλεμο παρά σαν ασπίδα για την πόλη. Ο δρόμος της απώλειας ήταν χωρίς γυρισμό.
Ποιος ακόμα ξέρει ότι δεν βλέπουμε εφιάλτες στους ύπνους μας από τον Εφιάλτη του Ευρυδήμου, τον προδότη των Θερμοπυλών, αλλά από τον Εφιάλτη τον Αθηναίο, τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της «δημοκρατικής παράταξης» πριν τον Περικλή;
Αυτός ήταν που ξεκίνησε τις ανελέητες και ατελείωτες δικαστικές διώξεις εναντίον μελών του Αρείου Πάγου και τελικά παρέδωσε την δικαστική εξουσία στα λαϊκά Δικαστήρια της Ηλιαίας. Αυτός ήταν που μετέτρεψε την Ηλιαία του Σόλωνα, σε χάβρα 6.000 κληρωμένων κι επιδοτούμενων δικαστών.
Έχετε ακούσει τίποτα για τον διάδοχο του Περικλή; Κάποιον δημαγωγό ονόματι Κλέωνα; Ο Αριστοφάνης στους «Σφήκες» και τους «Ιππείς», αλλά και ο Θουκυδίδης από τότε του τα σούρνανε με το σκατόφτυαρο.
Ξέρετε ότι η υπερβολή έμεινε στη γλώσσα μας από το διάδοχο του Κλέωνα, κάποιον Υπέρβολο; Μιλάμε τώρα για δημαγωγό, τόσο μοχθηρό και πονηρό, που έμεινε στην ιστορία σαν ο μόνος που εξοστρακίστηκε από την Αθήνα, όχι από φόβο μην καταλύσει το πολίτευμα, αλλά επειδή δεν τον άντεχαν ούτε οι δικοί του.
Αντέχετε κι άλλους; Η Αθήνα πάντως δεν άντεξε. Ηττήθηκε. Καταστράφηκε.
Σημείωση: Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις σημερινές είναι τελείως συμπτωματική.
Διαβαστε ακομα: