ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΗΤΑΝ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ...
Τυπικό παράδειγμα αυτής της μυθοπλασίας ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα του, το «Τί΄ είτανε να’ ρθεις» που έγραψε το 1942 σε ένα ακατοίκητο σπίτι όπου κρυβόταν για το φόβο των Γερμανών. «Καθώς κανείς δικός μου δεν ερχόταν εκεί και ήμουν εντελώς μόνος, ερχόταν η Ιόλη φέρνοντας μου λίγο φαγητό και καθόταν μαζί μου. Με ευγνωμοσύνη προς την Ιόλη, αναθυμάμαι εκείνες τις μέρες. Αντίς αγωνία, χάρις σ αυτήν ζούσα αμέριμνος, μακάριος εκτός τόπου και χρόνου. Εκεί μου ήρθε η ιδέα του ποιήματος, του πιο αισθησιακού που έγραψα... ».
Με περισσή τόλμη, φιλοσοφική ενατένιση και αληθοφάνεια, ο 85χρονος τότε ακαδημαϊκός, ποιητής και πολιτικός έγραψε και άλλες αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για την ερωτική του ζωή. «Ελάχιστες είναι οι σχέσεις μου που είχαν για κίνητρο μιαν απλή σαρκική επιθυμία. Οι πιο πολλές συνοδεύονταν με μια σαρκική άλω, με μια απόπειρα καθολικότερης και βαθύτερης επαφής. Πάντα φρόντιζα το ελαφρύ να μη γίνεται και χυδαίο. Αρκετές φορές έσκυψα να δρέψω και ένα χαμολούλουδο στο ρείθρο του δρόμου. Μου στάθηκε, όμως αδύνατον να έχω έναν αγοραίο έρωτα. Η ιδέα πως το έτερον ήμισυ δεν συμμετείχε από επιθυμία ηδονής, αλλά από επιθυμία χρημάτων με καθιστούσε ανίκανον... ».
Ο πόθος του για τη γυναίκα ήταν ασίγαστος. Και δεν κατέθετε τα όπλα ούτε στις επαφές του με ξένους ηγέτες. Το 1959 ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και συνόδευε το τότε βασιλικό ζεύγος στο επίσημο ταξίδι του στην Αντίς Αμπέμπα. Την ελληνική αποστολή υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο ο ίδιος ο αυτοκράτορας της Αιθιοπίας, αλλά ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δεν είχε καιρό για χάσιμο.
Διαβαστε ακομα: