Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ...

γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος

Πολίτευμα χωρίς ψεγάδια δεν υπάρχει. Το ξέρουμε. Στις δυτικές Δημοκρατίες ενδημεί ο λαϊκισμός. Κι αυτό το ξέρουμε. Όμως ο λαϊκισμός δεν είναι η αρρώστια, είναι το σύμπτωμα. Ο λαϊκισμός εμφανίζεται όπου υπάρχει εμφανής κρίση αντιπροσώπευσης.

Όταν ο απλός άνθρωπος δεν βλέπει τη θέλησή του να πραγματώνεται πουθενά. Δεν είναι καν στο κάδρο των κυβερνητικών αποφάσεων. Δεν ακούγεται. Δεν υπάρχει. Άλλα αιτήματα έθεσε με την ψήφο του και άλλα γίνονται.

Κάποιες ευρωπαϊκές ελίτ έχουν χάσει τα διαπιστευτήριά τους. Ενεργούν και πράττουν με έκδηλη περιφρόνηση προς τη λαϊκή θέληση. Κι αν οι πολίτες διαμαρτυρηθούν δέχονται τη χλεύη των κρατούντων: «Είστε λαϊκιστές». Πρόκειται για μία εξοργιστικά επαναλαμβανόμενη απαξίωση, σε κάθε φωνή που προβάλλει αντίρρηση.

Όμως ο λαϊκισμός δεν είναι καθόλου για πέταμα. Θέλει προσοχή. Τα ερωτήματα που θέτει είναι σωστά. Οι απαντήσεις που δίνει είναι λάθος (μας ψεκάζουν κ.ά.).

Όταν ο άνθρωπος διαμαρτύρεται για τους πολλούς ξένους, τη γιγάντωση της διαφθοράς, την αυξανόμενη ανεργία, έχει απόλυτο δίκιο. Ο λαϊκισμός θα του δώσει τις λάθος απαντήσεις. Οι κρατούντες είναι εκ της θέσης τους υποχρεωμένοι να δώσουν πειστικές εξηγήσεις στον κόσμο που αγωνιά. Όχι να τον κατακεραυνώνουν και να τον υποτιμούν. Να του εξηγούν. Αυτός πληρώνει την αβελτηρία τους.