ΣΕΙΡΑ ΕΙΧΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟΝ... ΣΦΥΡΙΞΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ

 

Επιστρέφω στον κύριο που πίστεψε στην αριστερή παρένθεση. Τι πιο φυσιολογικό! Σου λέει, 40 χρόνια βάλανε την Ελλάδα στο λούκι οι πασοκονεοδημοκράτες, αυτοί λοιπόν πρέπει να τη βγάλουν απ' αυτό. Δίκαιο, αν και ουτοπικό. Κανονικά έτσι θα έπρεπε να γίνεται. Ο κλέφτης διέρρηξε το σπίτι μου, αυτός να 'ναι υποχρεωμένος από το νόμο με σφυρί και με καλέμι να μου φτιάχνει την πόρτα. Ή να περιποιείται την γιαγιά που ξυλοφόρτωσε, μέχρι να γίνει καλά η φουκαριάρα.

 

Δεν υπάρχει, όμως, δικαιοσύνη στην κοινωνία, παρά μόνο διαστροφή. Ο Τσίπρας κέρδισε γιατί έπαιζε μόνος του, όπως έχει τόσες φορές συμβεί με τον επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλα τα προηγούμενα χρόνια αγανακτισμένοι ήταν αυτοί, αλλά παρά τις καραμπινάτες απάτες έβλεπαν το 80 με 85 % του ελληνικού εκλογικού σώματος να ψηφίζει τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό της πολιτικής σκηνής. Να λούζεται στα πανηγυρικά την «Κάρμινα μπουράνα» ή τη σικ σύνθεση του Ρόμπερτ Γουίλιαμς, που εκτός από τη συμβολή του στο επικό «Μάθημα σολφέζ» της Γιουροβίζιον, μας χάρισε το μυθώδες «Ζήτω η Ελλάδα, ζητώ η θρησκεία, ζήτω η ΝΔ». Μιλάμε για «παράγκα», μετά μουσικής.

Από την άλλη βέβαια, ο αγανακτισμένος κυριούλης της ιστορίας μας έχει τα δίκια του και για έναν ακόμη λόγο. Μπορεί να είχε γλύψει κανένα κοκκαλάκι από το φαγοπότι, που κατά τον Πάγκαλο, προσκεκλημένοι ήταν πολλοί κι όχι μόνο πολιτευτές. Η φάση, όμως, είναι ότι αρκετοί αλητάμπουρες είχαν φάει φιλετάκια, και μετακόμισαν στον Σύριζα. Σου λέει, εγώ με κοκκαλάκι πιστός και ο άλλος που την κωλοπέτσωσε προδότης και στην από πάνω ξανά; Το δίκιο στον αγανακτισμένο.

Τελευταία υπόθεση εργασίας, για να μην τον αδικώ, ο αγανακτισμένος κυριούλης να είναι καθαρός και γάργαρος. Να πίστεψε ότι οι νουδοπασόκοι, με 7 μήνες μακριά από την εξουσία, έβαλαν μυαλό που δεν είχε χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν υπέρ πατρίδος από το 1974 και δώθε. Νουθεσία εξπρές, δηλαδή! Καθαρός μεν, βλαξ δε!

Ο Τσίπρας, λοιπόν, τους πήρε τα σώβρακα. Τους έκανε και πλάκα. Με φωνή Ανδρέα στην ομιλία του, ως νικητής, είπε για ήλιο που ανατέλλει! Κι εκεί που θα περίμενε κανείς να ξεχυθεί ορμητικά η σκηνική καντάτα του γερμανού συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού Καρλ Ορφ, μιλάω για την «Κάρμινα Μπουράνα», για να μη ξεχνιόμαστε, εμφανίζεται ανάμεσα στο πλήθος των παρατρεχάμενων ο Πάνος ο Καμμένος.

Κόλαση!!! Νικητής ο Πάνος. Ο Podemos Πάνος, χωρίς γραβάτα. Το αντίπαλον δέος του Γκαούτσο Κώτσο, για όποιον θυμάται τις καλτ εποχές των 80s. Ο ηγέτης των πιο εξαρτημένων Ανεξαρτήτων Ελλήνων που έχω γνωρίσει. Απολύτως, εξαρτημένων με τον Σύριζα. Θα μπορούσες να μου σημειώσεις πως και ο Σύριζα εξαρτάται από τους ΑΝΕΛ, όμως πιστεύεις πώς, τότε, μ' ένα σφύριγμα του Σκουρλέτη δεν θα έσκαγε μύτη τρέχοντας η Φώφη με τις κρεατοελιές της και τους βουλευτάδες της;

Στον πανηγυρισμό, λοιπόν, του Σεπτέμβρη του 2015 ο Πάνος ο Καμμένος μού θύμισε εκείνο τον τύπο, που δεν έχω συγκρατήσει το όνομά του, αν και θα έπρεπε. Λέω, λοιπόν, για τον μπασκετμπολίστα στο επάγγελμα που είχε πει: «Σήμερα νικήσαμε με τους 70 πόντους που βάλαμε εγώ κι ο Μάικλ Τζόρνταν. Έναν εγώ και 69 ο Μάικλ».

Έτσι είναι, φίλε. Ο Αλέξης μοιάζει Τζόρνταν καθώς οι άλλοι είναι άμπαλοι. Ήταν η σειρά του να μας πηδήξει. Από τον Ιανουάριο που πρωτοκέρδισε μέχρι το δημοψήφισμα και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ίσα που πρόλαβε να μας τον ακουμπήσει. Ο λαός ξύπνησε. Άνοιξε τους ορίζοντές του. Γιατί δηλαδή να σκύβουμε μόνο στους γραβατωμένους κι όχι στους ξεκούμπωτους; Γιατί μόνο δυο επιβήτορες, αφού έτσι κι αλλιώς μπορεί και με τρίτο να ...τσούξει το ίδιο; Ήταν η σειρά του Τσίπρα να μας τον σφυρίξει...

Διαβαστε ακομα:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΤΡΩΟΙ...