ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΕΠΟΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ

 
Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης
Tο δίκαιο του ισχυρού. Νυν και αεί. Βεβαίως έχει δίκαιο, όταν είναι πιο δυνατός. Έχει περισσότερους φαντάρους. Περισσότερα όπλα. Περισσότερα λεφτά. Μόνο οι αιώνιοι αφελείςν το καταλαβαίνουν. Το βλέπουμε κάθε μέρα, σε κάθε ζήτημα. Ισχύει το δίκαιο του ισχυρού ή αν θέλετε το ανάγκα και θεοί πείθονται. Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση ενεργεί πάντα έτσι κι όχι άλλοιώς διότι ποντάρει στην πολιτική της ισχύ. Αυτή που δεν φαίνεται, αλλά... ισχύει. Και είναι λαϊκή ισχύ, διότι προέρχεται από τον κοσμάκη τον ουδέτερο, τον απαθή, αυτόν που δεν εκδηλώνει τη θέση  του γι αυτό και για εκείνο το θέμα, αλλά έχει  τα απόκρυφα συμφέροντα του 
Αρχαιότατο το μοντέλο του διαλόγου υπό την απειλή των όπλων. Χάρη στον Θουκυδίδη έχει διασωθεί ο χαρακτηριστικός διάλογος ανάμεσα στους πανίσχυρους Αθηναίους και τους Μήλιους, που απέρριπταν την πρόταση να προσχωρήσουν στη συμμαχία κατά της Σπάρτης κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Να δούμε την κατάληξη...

Αθηναίοι: «Επιβάλλεται να επιδιώξουμε το εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων και ότι οι ισχυροί επιβάλλουν τη δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».

Μήλιοι: «Αφού μιλάμε για το συμφέρον και όχι το δίκαιο, θεωρούμε χρήσιμο να μην παραγνωρίσετε το κοινό συμφέρον».

Αθηναίοι: «Είμαστε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας αλλά επιδιώκουμε και τη σωτηρία σας, επειδή θέλουμε χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε για το συμφέρον και των δύο μας».

Μήλιοι: «Πώς γίνεται να έχουμε κοινό συμφέρον εμείς δούλοι και εσείς κυρίαρχοι;».

Αθηναίοι: «Επειδή θα έχετε δυνατότητα να υποταχθείτε, αποφεύγοντας χειρότερες συμφορές και εμείς αν δεν σας καταστρέψουμε θα έχουμε κέρδος».

Μήλιοι: «Έτσι σκέπτονται οι υπήκοοί σας για το σωστό;».

Αθηναίοι: «Ναι, γιατί λόγια για το δίκαιο όλοι τα λένε. Όσοι, όμως, διατηρούν την ελευθερία τους αυτή οφείλεται στη δύναμή τους».

Μήλιοι: «Εμείς είμαστε ακόμα ελεύθεροι, θα θεωρηθούμε τελείως ανίκανοι και δειλοί αν δεν φθάσουμε στα έσχατα για να μην υποδουλωθούμε».

Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται, αν σκεφθείτε συνετά. Αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας, επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανωτέρους σας».

Μήλιοι: «Αν χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε δεν έχουμε καμιά ελπίδα, αν όμως αντισταθούμε υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».

Αθηναίοι: «Η ελπίδα την ώρα του κινδύνου είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Όσοι τα παίζουν όλα για όλα, όπως στα ζάρια, στηριγμένοι στην ελπίδα, όταν διαψευστούν βλέπουν ότι καταστράφηκαν και δεν τους έχει μείνει τίποτα».

Μήλιοι: «Οι Σπαρτιάτες θα μας βοηθήσουν».

Αθηναίοι: «Είστε πολύ αφελείς. Οι Σπαρτιάτες όταν έχουν να κάνουν με άλλους, κοιτάνε το συμφέρον τους».

Μήλιοι: «Μπορεί να μας στείλουν άλλους συμμάχους τους».

Αθηναίοι: «Αυτά που αραδιάζετε ως ακλόνητα επιχειρήματα είναι μελλοντικές ελπίδες. Πολλοί έπεσαν με τη θέλησή τους σε συμφορές και δοκίμασαν χειρότερη ντροπή, υποδουλωμένοι με δική τους απόφαση. Να μη θεωρήσετε άπρεπο να υποταχθείτε σε ισχυρότατη πόλη που σας κάνει ήπιες προτάσεις, να είσαστε σύμμαχοι, να κατέχετε τη χώρα σας και να καταβάλλετε φόρους. Σας δόθηκε ευκαιρία να επιλέξετε μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Μην επιλέξετε το χειρότερο».

Οι Μήλιοι τελικώς αρνήθηκαν και οι Αθηναίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς τη Μήλο.

Διαβαστε ακομα:

ΑΝ ΖΟΥΣΕ Ο ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ ΠΟΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΗΜΙΤΗΣ