ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Πάσχα. Δηλαδή; Ανάσταση. Αυτό είναι το Πάσχα. Η ανάσταση. Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Πάσχα είναι η γιορτή της ανάστασης. Αυτός είναι ο άνθρωπος. Όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Όλα τα κάνει γλέντι. Είτε είναι ζωή, είτε θάνατος. Είτε είσοδος του θέρους, είτε τέλος του έτους, είτε η αρχή των βροχών, των καλλιεργειών. Όλα παίζουν.

Και για να παίξει ανάσταση, μπαίνει προηγουμένως ο θάνατος. Δεν είναι δυνατόν να αναστηθεί κάποιος εάν δεν πέθανε πρώτα. Όπως δεν είναι δυνατόν να πεθάνει κάποιος αν δεν βρίσκεται στη ζωή. Κι έρχονται κάποιοι περίεργοι και μας λένε δεν αναστήθηκε ο Χριστός. Ήταν παραμύθι φούρναρης η ανάσταση.

Λάθος, κύριοι. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Λάθος να ασχολούνται με το αν πράγματι έγινε η ανάσταση του αρχηγού. Δεν έχει καμία σημασία αν έγινε ή δεν έγινε η ανάσταση. Αυτό λέει ο αποδυτηριάκιας. Σημασία έχει ότι ο Χριστός ζει. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Πεθαμένος ή αναστημένος ο Χριστός ζει. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι θεοί που ήταν αθάνατοι, δηλαδή, που τους νόμιζαν αθάνατους, όπως π.χ. οι θεοί του Ολύμπου, έχουν πεθάνει. Και ζωντανοί να είναι και να παίζουν τάβλι εκεί επάνω στον Όλυμπο ή έχουν πάρει μεταγραφή σ’ άλλο βουνό, είναι πεθαμένοι. Έτσι πάει. Όταν δεν ασχολείται κανένας μαζί σου, τότε είσαι πεθαμένος είτε ζεις, είτε είσαι στον τάφο.

Να κάτσω να συζητήσω σοβαρά αν πράγματι έγινε π.χ. η σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη, αυτό ναι. Έχει κάποια σημασία το θέμα. Βεβαίως δεν έγινε, καμία σφαγή από κανέναν Ηρώδη, όπως δεν έχουν γίνει ποτέ κάποια άλλα παραμύθια που περιγράφονται στα ευαγγέλια. Εκεί που διαφωνεί ο αποδυτηριάκιας είναι όταν κάποιοι που το παίζουν ψαγμένοι ισχυρίζονται πως δεν έγινε ποτέ καμία ανάσταση.

Δεν έχει σημασία, επίσης, αν ο Χριστός είναι πραγματικά ο γιος του θεού, δηλαδή αληθινός θεός. Βεβαίως, δεν μ’ αφορά. Σοβαρό άτομο, σκεπτόμενο, πλήρες άτομο και να κάθεσαι να ψάχνεις αν ο Χριστός ήταν αληθινός θεός όπως έλεγε ο ίδιος ή ένα σωρό άλλα που του πιστώνουν. Δεν έχει σταματημό αυτή η βιόλα. Να ασχολούνται με τον Χριστό, δηλαδή. Δεν ήταν, λένε, υπερφυσικό πρόσωπο, ήταν ένας απλοϊκός χωριάτης, ένας μάγος, ένας πλανόδιος απατεώνας θαυματοποιός. Όχι, λένε οι οπαδοί του Χριστού, πρόκειται για εμπνευσμένο δάσκαλο, για τον απεσταλμένο του θεού. Μην τους ακούτε, λένε άλλοι, ο Χριστός ήταν αρχηγός συμμορίας, επαναστάτης, στασιαστής, συνωμότης, έστω ένας ήρωας ιουδαίος, που το έπαιζε και ψευδοπροφήτης, ένας σοφιστής, ένας εισηγητής νέας θρησκευτικής αίρεσης. Κάποιοι παραπέρα επιμένουν ότι ο Χριστός είναι φανταστικό πρόσωπο, ένα πλάσμα μυθικό, ιστορικά ανύπαρκτο, ποτέ δεν έζησε κάποιος Ιησούς γιος της Μαρίας.

Λοιπόν. Όλα αυτά τα γράφει ο αποδυτηριάκιας. Όλα αυτά τα αγνοεί. Μια στιγμή. Μιλάω για τον Χριστό. Δεν μιλάω για τον χριστιανισμό. Μη τα μπερδεύουμε τα πράγματα. Συμφωνώ ότι κανένας χριστιανισμός δεν έλυσε το πρόβλημα, διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τις κουφάλες τους ανθρώπους, όχι με τίποτα ευπρεπή και σεβαστά, αξιόπιστα και πειθαρχημένα πλάσματα, όπως π.χ. οι μέλισσες ή τα μυρμήγκια. Μιλάμε πολύ σοβαρά τώρα. Πάρα πολύ σοβαρά.

Τι άλλο θέλατε, ρε αδιόρθωτοι, για να στρώσετε πέρα από αυτά που σας πρότεινε ο Χριστός; Δεν έχει σημασία, το ξανατονίζω, αν πράγματι τον σταύρωσαν, αν πράγματι αναστήθηκε. Αν, δηλαδή, πράγματι είχε αναστηθεί ο Χριστός οι άνθρωποι θα γινόντουσαν καλύτεροι; Όχι, βέβαια. Το νοιώθουν, άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι, άλλος λίγο, άλλος πολύ ότι πράγματι ο Χριστός ήρθε στη Γη για να γλυτώσει τον άνθρωπο. Κι όμως, ο ξεφτυλισμένος άνθρωπος συνεχίζει να παραμένει καθήκι του κερατά. Παρά τη θυσία του Χριστού. Να, γιατί λέω τι άλλο θέλατε, αρχικοπρίτες, για να βοηθήσετε να υπάρχει ένας καλύτερος κόσμος ανθρώπων;

Ποιο είναι το μεγαλείο του Χριστού; Εγώ θα σου πω. Είναι ότι δεν πεθαίνει. Πήρες χαμπάρι τι σου λέει ο αποδυτηριάκιας; Ο Χριστός είναι για όλους και για πάντα. Για τέτοιον παικταρά μιλάμε. Όταν ο καθένας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια βρίσκει και μετά από εκατό πενήντα δύο χιλιάδες χρόνια θα συνεχίζει να βρίσκει στον Χριστό αυτά που γουστάρει, τότε είναι παικταράς ο άνθρωπος.

Πρόσεξε κάτι. Κάποτε οι άνθρωποι ήταν πολύ μαλάκες, έτσι όπως τους κρίνω σήμερα, με τα σημερινά κριτήρια. Κάποτε, δηλαδή, οι άνθρωποι ήταν πολύ θρησκόληπτοι, δούλευε κάργα η φανατίλα η θρησκευτική και ο Χριστός έπαιζε μπάλα. Και σήμερα, όμως, που ο κόσμος δεν δίνει πολύ σημασία στη θρησκεία, με την έννοια ότι δεν φοβάται την οργή του θεού, ούτε πολυασχολείται με τα μάγια, με τους εξορκισμούς, τη μετά θάνατο λύτρωση, τη σωτηρία της ψυχής κι άλλες τέτοιες μεταφυσικές μπούρδες για ανάσταση νεκρών και τα λοιπά και τα λοιπά, και σήμερα, λέω, ο Χριστός παίζει δυνατά. Κι όχι στο πρωτάθλημα Α εθνικής αλλά μονίμως παίρνει το τσάμπιονς ληγκ.

Το ίδιο δεν απασχολεί αν πράγματι έγινε ο Μυστικός Δείπνος, διότι κι αυτό αμφισβητείται, ίσως δικαιολογημένα. Πως, δηλαδή, πριν πάει στο Όρος των Ελαιών ο Χριστός κάθισε να φάει παρέα με τους 12 αποστόλους και μαζί τους έκανε Πάσχα και πριν την προδοσία είπε ''Κάποιος απ’ εσάς θα με καρφώσει''. Όχι, λένε, δεν έγινε αυτό το πράγμα, ούτε είχε πάρει χαμπάρι ο Χριστός για την ρουφιανιά του Ιούδα τον οποίο μετά καθάρισε ο Πέτρος, διότι έπρεπε να τιμωρηθεί ο χαφιές.

Όχι, κύριε. Ούτε αυτό μ’ ενδιαφέρει. Ο αποδυτηριάκιας είναι λίαν σοβαρός. Θα κάτσει να ασχοληθεί κοτζάμ αποδυτηριάκιας με το τι έγινε και πώς έγινε, αν πράγματι έγινε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και δεν θα λάβει υπ’ όψιν τι γίνεται εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια; Κι αυτό που γίνεται είναι ότι ο Χριστός λατρεύεται. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το γεγονός. Να, γιατί σου λέω ότι ο άνθρωπος είναι άπαικτος, δεν έχει αντίπαλο.

Δεν αναστήθηκε ο Χριστός, λένε. Και για να μην αναστηθεί σημαίνει ότι δεν πέθανε, μισοπεθαμένος, λιποθυμισμένος, τον πήραν υποτίθεται για να τον θάψουν, όμως σκηνοθέτησαν την ανάσταση, μετά από ένα μαϊμουδένιο ενταφιασμό. Ο καθένας λέει το παραμύθι του. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Ποιο, όμως, παραμύθι αντέχει, κύριοι μαλάκες; Αυτό είναι το καλύτερο παραμύθι. Να, η κουβέντα του γίγαντα αποδυτηριάκια. Ποτέ ένας σκηνοθέτης δεν γύρισε το ίδιο έργο με την ίδια υπόθεση. Ο καθένας το βλέπει αλλοιώς.

Ένας ερημίτης, λέει, στα Ιμαλάια είδε παιδάκι τον Βούδα και είπε ότι αυτός θα γίνει ο σωτήρας του κόσμου. Αυτός ο πιτσιρικάς όταν μεγαλώσει θα γλυτώσει απ’ όλα τα κακά τον άνθρωπο και θα τον οδηγήσει στο φως, στην αθανασία. Και, τελικά, τι έγινε; Να ήταν μόνον ο Βούδας που εμφανίστηκε ή θεωρήθηκε ως μεσσίας; Ούτε μόνον ο Χριστός είχε σταυρωθεί ως θρησκευτικός ηγέτης. Τα είπαν κι άλλοι, ρε. Πολλοί, πάρα πολλοί βγήκαν στο σεργιάνι να κάνουν παιχνίδι. Ένας, όμως, είναι ο παικταράς, ο αιώνιος και αξεπέραστος. Ο Χριστός.

Να πω και το άλλο. Γιατί οι άνθρωποι τον θέλουν τον Χριστό να ανασταίνεται; Εδώ σε θέλω, μάγκα. Και είπαμε. Το παραμύθι της ανάστασης έχει παίξει και στους αιώνες πριν τον Χριστό. Λοιπόν; Επειδή η ανάσταση ανατρέπει το τετελεσμένο γεγονός του θανάτου. Δεν υπάρχει, σου λένε στο βάθος της ψυχής τους, μόνον ο θάνατος. Υπάρχει και η ανάσταση. Και μπορεί όπως την σκαπουλάρησε ο Χριστός που αναστήθηκε, να αναστηθούμε κάποτε κι εμείς οι άνθρωποι. Ξέρεις τι κουφάλα είναι ο άνθρωπος; Ό,τι θέλεις έχει βάλει μέχρι σήμερα να κάνουν για πάρτη του οι θεοί.

Φοβερά πράγματα, κύριε. Ανάσταση, σου λέει. Άκου τι έφτιαξε ο άνθρωπος. Ανάσταση νεκρών, λέει. Για σκέψου τι έχει να γίνει έτσι και μας επιστρέψουν όλοι όσοι έχουν πεθάνει.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΠΙΣΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ