ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΟ ΣΤΟΥΤΖΕΣ

Την 25η Μαρτίου ρίχνω κατεβατό. Το ίδιο κάνω και την πρωταπριλιά, την μεγάλη μέρα της Αλήθειας. Οπότε, δηλαδή, βρίσκω την αφορμή σεντονάρω τη στήλη. Χθες ήταν 21η Απριλίου και πώς να την αφήσω να μου ξεφύγει αυτή η ευκαιρία; Ντροπή, ρε. Την έχετε ξεπατώσει αυτή τη φουκαριάρα ημερομηνία. Τέτοιο εμπόριο λευκής σαρκός και τέτοιος χαφιεδισμός για να εξαγορασθεί πολιτική και κυβερνητική εξουσία δεν έχει ξαναγίνει στην ελληνική Ιστορία από την εποχή του Δημοσθένη και του Περικλή.

Τρία νούμερα, τρεις στρατιωτικοί άξιοι μόνον για φασίνα, έκαναν πραξικόπημα στις 21 Απριλίου 1967 κι αυτό μετά το 1974 αποτέλεσε το μέγα διαβατήριο σε άχρηστους, σε ανίκανους, σε συνειδητούς απατεώνες να καταλάβουν νταηλίκι υπουργεία, δημαρχίες και νομαρχίες κι ένα σωρό άλλο πόστα. Σε έξι μήνες θα γίνουν εκλογές στη λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση, όμως, ποιος θα τολμήσει να πει, από τους υποψηφίους, ότι Εγώ ήμουν αντιστασιακός; Δεν πουλάει πλέον αυτό το παραμύθι. Γιατί; Εδώ είμαστε.

Είσαι αντιστασιακός,κύριε. Σύμφωνοι, το δέχομαι ότι την περίοδο της δικτατορίας εσύ οργανώθηκες και έκανες αντίσταση στη χούντα. Πράγματι, δέχομαι ότι ήσουν ένα αγνό παλληκάρι, ότι η αντίθεσή σου και η αντίστασή σου στην απουσία δημοκρατίας για επτά χρόνια στη χώρα ήταν γνήσια και αληθινή. Γιατί, όμως, κύριε αντιστασιακέ, ζήτησες μετά από τον λαό να εξαργυρώσεις τον αγώνα σου τον αντιστασιακό; Γιατί, δηλαδή, ζήτησες να διοικήσεις τον τόπο σου.

Προσοχή. Αυτά που τοποθετεί σήμερα ο αποδυτηριάκιας δεν έχουν προβληματίσει κανέναν και ποτέ άλλοτε δεν έχουν ξανασυζητηθεί. Και επειδή το θέμα το πιάνω ακαδημαϊκά, παγκόσμια και ιστορικά, κι όχι διότι θέλω να περιορισθώ μόνον στην 21η Απριλίου, ίσως το γραφτό μου οδηγηθεί και σε κάποιες απόκρυφες σελίδες. Θα δούμε πως θα κάτσει η δουλειά. Λοιπόν.

Γίνεται η δικτατορία στην Ελλάδα. Κεφάλαιο πρώτο, γιατί γίνεται; Και ποιοι την κάνουν την δικτατορία; Ένα τρίο Στούτζες. Τρεις γραφικοί τύποι οι οποίοι είναι Ελάτε να γελάσουμε. Και ποιος τους έσπρωξε, ποιος τους αβαντάρησε να κάνουν πραξικόπημα αυτά τα τρία άτομα της πλάκας; Και τι ρόλο έπαιξε η αριστερά για να… επαναστατήσουν οι Παπαδόπουλος, Μακαρέζος και Πατακός, που είχαν φτιάξει μία Παράγκα μέσα στον ελληνικό στρατό; Αυτό είναι το ένα κεφάλαιο. Δεν είναι το κεντρικό θέμα του σημερινού αποδυτηριάκια. Πριν, όμως, φθάσω στο κεντρικό θέμα, στο γιατί ο αντιστασιακός, ο αριστερός μετά το 1974 εμπορεύθηκε την στάση του, την δήθεν ή όχι αντίστασή του κατά της χούντας, ας ξεπετάξω στα γρήγορα το Κεφάλαιο Πρώτο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι η Ελλάδα είναι μια καραξεφτύλα, μία χώρα που σου απαγορεύει να την παίρνεις σοβαρά, από το γεγονός ότι έστησαν για επτά χρόνια μαϊμού στρατιωτικό καθεστώς τρεις τίποτες. Και το ακόμα χειρώτερο γι’ αυτό το καλαμπούρι που λέγεται Ελλάδα είναι ότι οι… διανοούμενοι και οι πολιτικοποιημένοι αυτού του τόπου καλλιεργούσαν τον φόβο γι’ αυτά τα τρία ανέκδοτα που αποτελούσαν την αρχηγική τριανδρία της Παράγκας.

Η συμμορία του Παπαδόπουλου στηρίχθηκε σ’ ένα μπαλαμούτι για να την κάνει τη δουλειά στις 21 Απριλίου 1967. Το επιχείρημα ήταν η τεράστια μπαρούφα ότι υπάρχει κομουνιστικός κίνδυνος. Φοβερά πράγματα. Οι μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν πολύ καλά ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε. Αμέτρητες φορές θα βγει ένας απατεώνας πρόεδρος ομάδος στο ποδόσφαιρο και θα πει Έχουμε πληροφορίες ότι ο διαιτητής θα μας σφάξει την Κυριακή και καλεί τις αρχές να πάρουν μέτρα. Παραμυθιάζει, δηλαδή, και στο τζάμπα ο πρόεδρος για να εξασφαλίσει το πενήντα-πενήντα, σίγουρα και το κάτι παραπάνω από τον …ύποπτο διαιτητή.

Είναι μαλακία να πεις ότι οι Αμερικάνοι στηρίχθηκαν σε τρία νούμερα για να κάνουν την δικτατορία στην Ελλάδα. Εντάξει, οι Αμερικάνοι έχουν κάνει τις γκέλες τους, όμως όχι μέχρι αυτό το σημείο να νταραβεριστούν με τρεις συνταγματάρχες κουτουρού μπουγάτσα. Παπαδόπουλος, Πατακός και Μακαρέζος είχαν επαφή με κάποιους υπαλλήλους της ΚΥΠ γάμα κατηγορίας, δηλαδή κατώτερα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών τους οποίους προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι θα κάνουν ντου οι κομουνιστές και πρέπει να προλάβουμε. Και σίγουρα οι τρεις καμπαλέρος δεν ήταν στημένοι, επειδή ήταν πράγματι ψωνισμένοι ότι υπήρχε κομουνιστικός κίνδυνος. Από την άλλη οι τριτοτέταρτοι πράκτορες της ΚΥΠ για να έχουν να λένε ότι κάνουν δουλειά κι αυτοί νταραβεριζόντουσαν με τους τρεις υποψήφιους σωτήρες.

Τέλος πάντων, και η αριστερά που ήθελε να κάνει το παιχνίδι της, έδινε αφορμές στην Παράγκα του Παπαδόπουλου να… ανησυχεί για τον κομουνιστικό κίνδυνο. Η δουλειά ξεκίνησε ουσιαστικά το 1958 όταν στις εκλογές η ΕΔΑ πήρε 25% και με 80 έδρες έγινε η αξιωματική αντιπολίτευση. Γίνεται το 1965 η αποστασία με τα ιουλιανά και κάθε μέρα γίνονται διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος και ο Καραμπέτσος, ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών βάζει φωτιά στον Αγ. Κωνσταντίνο και ρίχνουν την ευθύνη στους Λαμπράκηδες. Μαλακίες, δηλαδή. Όπως το άλλο με τα όπλα στο καράβι στο Ναύπλιο, το Άργος.

Βρωμούσε η δουλειά και το ΚΚΕ δεν ησύχαζε διότι δεν είχε εμπιστοσύνη στην ΕΔΑ, ψαχνότανε να φτιάξει και παράνομες οργανώσεις. Ψωμί στο βούτυρο της κοινοβουλευτικής δεξιάς και του παρακράτους με συνέπεια να δουλεύει κάργα στο παρασκήνιο και η ομάδα Παπαδόπουλου. Και, τελικά, γίνεται το κόλπο της 21ης Απριλίου που κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1974. Επί τόπου πιάνουν εργολαβία οι «αντιστασιακοί». Εδώ είμαστε.

Όχι δεν είμαστε εδώ. Πριν φθάσουμε στο φινάλε της χούντας να πούμε τι έγινε μετά. Είπαμε. Δεν είπαμε; Μιλάμε για μια χώρα της πλάκας, μιλάμε για την Ελλάδα. Αν, λοιπόν, δεν ήταν ο Καραμανλής να σε βάλει στην ΕΟΚ η Ελλάδα στην καλύτερή της να είχε εξελιχθεί σε μία Σλοβακία, δηλαδή το Μπαγκλαντές της Ευρώπης. Όπως το λέω.

Τι είναι σήμερα η Ελλάδα για τον μέσο Ευρωπαίο και για τον μέσης ηλικίας Ευρωπαίο, 45-50 χρόνων; Μία χώρα που μέχρι πριν από τριάντα χρόνια είχε δικτατορία και συνεχίζει να ταλαιπωρείται από τρομοκρατία και τα τρακτέρια στους εθνικούς δρόμους. Εντάξει, είναι ένας τόπος με καλό ήλιο, με παραλίες και στο πλάνο έχει τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, όμως εκείνο που μετράει, που βαραίνει είναι ότι σε βλέπει ως μία χώρα φρικιό.

Άλλο καπέλο η Ισπανία και η Πορτογαλία που παρ’ ό,τι ευρωπαϊκές χώρες είχαν δικτατορία. Μιλάμε, όμως, για δικτατορίες που άρχισαν να γράφουν χιλιόμετρα προπολεμικά, όχι για 1967, και μιλάμε για σοβαρούς δικτάτορες, όχι κόμικ στάιλ Πατακός και Παπαδόπουλος. Ηγέτης ήταν ο Φράνκο στην Ισπανία, στρατηγός σοβαρή ιστορία και είχε κερδίσει τους δημοκρατικούς. Η Ελλάδα την εποχή που συνταράσσεται ο κόσμος και γίνεται κοσμογονία στην ανταλλαγή ιδεών, από το Πεκίνο μέχρι την Γαλλία, τον Μάη του ’68, τότε ακριβώς δίνει γήπεδο στους χουντικούς της πλάκας.

Απαράδεκτο να μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ. Σκάνδαλο. Όταν μετά τον πόλεμο η Ευρώπη άρχισε την ανοικοδόμηση σ’ όλα τα επίπεδα, στην οικονομία, στην παραγωγή, τότε η Ελλάδα της μαλακίας και της γραφικότητας, και μόνον η Ελλάδα, το ρίχνει στον εμφύλιο πόλεμο. Ασόβαρα πράγματα, δηλαδή. Στην Ευρώπη βαράνε οι μηχανές της ανάπτυξης και στην Ελλάδα και μόνον στην Ελλάδα σκοτώνονται μεταξύ τους όπως οι γάβροι με τους βαζέλους.

Δεν έπρεπε να μπει στην Ευρώπη η υποανάπτυκτη Ελλάδα. Δεν ανταποκρινόταν σε τίποτα και σε κανένα από τα κριτήρια της τότε ΕΟΚ, έτσι την έλεγαν το 1981. Γιατί την έβαλαν στην Ευρώπη την Ελλάδα που μέχρι τότε δεν είχε προσφέρει τίποτα στην ΕΟΚ και μόνον αρπαχτές έκανε; Η μαγκιά ήταν του Καραμανλή και πλάκα-πλάκα θέλουν δεν θέλουν οι Έλληνες οι καραγκιόζηδες θα γίνουν τελικά Ευρωπαίοι. Θα καλύψουν, δηλαδή, μία απόσταση δυόμισυ χιλιάδων χρόνων αφού όλο αυτό το διάστημα έτρεξαν με την όπισθεν.

Και μετά τον Καραμανλή που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη έσκασε μύτη ο Ανδρέας Παπανδρέου που βούτηξε τα πακέτα των πακέτων με τα λεγόμενα μεσογειακά προγράμματα. Μαγκιά κι αυτή, όμως πολύ πιο μικρότερη επιτυχία από εκείνη του Καραμανλή. Άσε ότι κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ έφαγαν κάποια πακέτα και δεν τα αξιοποίησαν για την Ελλάδα.

Βεβαίως δεν πήγαν όλα τα λεφτά από την Ευρώπη σε παραγωγικές επενδύσεις διότι στη ζούλα σπρώχτηκαν κάποια νούμερα για να καλυφθούν τα ελλείμματα του δημοσίου. Και στο φινάλε αν φαγώθηκαν στο αλλοιώς κάποια δις δεν τρέχει τίποτα. Η ουσία είναι ότι μ’ αυτά τα λεφτά ουσιαστικά η Ελλάδα ορθοπόδησε και κάπου το παραμύθι, το μούσι που πούλησε ο Ανδρέας στην Ευρώπη, βοήθησε τη χώρα. Διότι ο Ανδρέας τους έπεισε τους Ευρωπαίους να βοηθήσουν την Ελλάδα. Όπως και ο Καραμανλής ψέμματα τους είχε πει. Τι να τους έλεγε, την αλήθεια;

Ούτε μία βιομηχανία δεν έχετε εκεί στο κωλοχανείο την Ελλάδα, γιατί να σας βάλουμε στο μαγαζί; Αυτά του έλεγαν του Καραμανλή, άσχετο αν στην πραγματικότητα τους συνέφερε να ενεργοποιήσουν την αγορά και στην Ελλάδα. Και μετά πέφτεις στον Σημίτη και πολύ καλώς κάνεις και πέφτεις στον λογιστή. Κι αν βγει πρωθυπουργός ο Κωστάκης Καραμανλής τότε θα πέσει η συμφορά. Το μπουρδέλο θα γίνει με τις απεργίες με τον μικρό που στον πρώτο χρόνο θα το παίξει φιλοκοινωνικός διότι δεν θα θέλει να ξαναγίνουν εκλογές το 2005 με την εκλογή του προέδρου δημοκρατίας.

Γενικά ο αποδυτηριάκιας είναι εναντίον των αλλαγών, διότι οι αλλαγές δεν είναι αλλαγές. Σε μία χώρα ένα κόμμα πρέπει να κυβερνά, αυτή είναι η αληθινή δημοκρατία. Μαλακία του Έλληνα που το 1981 σταμάτησε τη ΝΔ και ψήφισε ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης μαλακία ήταν το 1989 που ξαναβγήκε η ΝΔ. Δεν είναι σοβαρά πράγματα. Διάλεξε ένα κόμμα να σε κυβερνά, κύριε μαλάκα, και ένα άλλο κόμμα να γαυγίζει. Λάθος που ξαναψήφισε ο Έλληνας το 1993 το ΠΑΣΟΚ όπως λάθος που θα ξαναψηφίσει ΝΔ. Και επανέρχομαι στους αντιστασιακούς της χούντας.

Άλλο πράγμα κυβερνώ, έχω ικανότητα και εμπειρία στην διοίκηση και διαχείριση των κοινών κι άλλο υπήρξα αντιστασιακός. Και επειδή υποτίθεται ότι ο αντιστασιακός είναι και πολιτικοποιημένος και σκεπτόμενος θα έπρεπε να περάσει στον κόσμο το εξής: Αυτοί που θα σε κυβερνούν επιβάλλεται να είναι δοκιμασμένοι και τσεκαρισμένοι από τα κόμματα, όχι αυτή η πλύση εγκεφάλου στον κόσμο να προτιμά τους… αντιστασιακούς. Πως πάει, δηλαδή; Την πέφτουν σε μία γκόμενα τρεις κακοποιοί, τρία καθάρματα για να την πηδήξουν και κάποιοι άλλοι τρεις αξιοπρεπείς κύριοι γλυτώνουν το κορίτσι από τον εκβιασμό και στη συνέχεια την ξεσκίζουν αυτοί, οι σωτήρες; Τι είναι αυτά, ρε; Πλάκωσαν στο ξύλο τους τρεις ανώμαλους οι σωτήρες για να χαρούν μετά αυτοί την παστρικιά; Οι αντιστασιακοί, πάντως, για να κάνουμε ταμείο, δεν την έριξαν την χούντα, όμως την πήδηξαν κανονικά απ’ όλες τις μεριές. Δημοκρατικά.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Απρίλιο 2002

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ, Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ