ΣΤΟ REALITY BIG BROTHER

Πολύ μεγάλη μέρα για την Ελλάδα η σημερινή, η 21η Απριλίου. Είναι αληθινά μια μέρα γεμάτη φως. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Και ο αποδυτηριάκιας δεν σνιφάρει την τέφρα του πατέρα του μπερδεμένη με κόκα, όπως ο ίδιος ο Κήθ Ρίτσαρντς, αυτός ο αληταράς των Ρόλινγκ Στόουνς, δήλωσε ότι διέπραξε.

Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 φωτίζει πόσο ξεφτύλα κοινωνία είσαι. Τι, δηλαδή; Να πλακώσουμε κι εμείς τις γνωστές σκοταδιστικές μαλακίες όλων αυτών που αέρα πατέρα καταδικάζουν τους χουντικούς και να μη δούμε κατάματα την αλήθεια; Να χαρμανιάσουμε για τη δόξα των πατέρων ημών και το πόσο τρανοί και δοξασμένοι ήντουσαν στο παρελθόν και να μη βλέπουμε τη σημερινή κατάντια; Έτσι είναι. Αν ήσουν πολιτικά ανεπτυγμένη κοινωνία δεν υπήρχε περίπτωση να βγάζανε τα τανκ έξω από τα στρατόπεδα οι γαλονάδες για να καταλάβουν υπουργεία και ΕΡΤ, βουλή και ΟΤΕ.

Μιλάμε σοβαρά. Πολύ σοβαρά. Μόνον αν είσαι αστεία κοινωνία θα τα βάλεις με τους χούλιγκαν. Η με τους διαιτητές. Έχεις πρόβλημα με τη βία στα γήπεδα; Παίρνεις τα μέτρα σου και τελειώνει ο γάμος. Μια φορά παντρεύεται ο άλλος. Δεν πλακώνει τα διαζύγια και τις δεξιώσεις τις γαμήλιες κάθε φορά με μια νέα γυναίκα. Οικογένεια δε θες να φτιάξεις; Ε, κανόνισε την πορεία σου. Όχι να τη βγάζεις μόνο με κατηγορίες εναντίον των διαιτητών. Ποια κοράκια; Επειδή εσύ είσαι νούμερο στο ποδόσφαιρο, ακριβώς γι αυτό προκύπτουν διαιτητές χειρουργοί. Απλά πράγματα είναι αυτά.

Σιγά τώρα, κοτζάμ αποδυτηριάκιας, να τα βάλω με τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό και να μην καταγγείλω τη γελοιότητα πρώτα της κοινωνίας σου, που για να δείξει… πολιτικοποίηση και… ευαισθησία δημοκρατική του κώλου τα εννιάμερα πήρε στα σοβαρά αυτούς τους σαλτιμπάγκους με στολές αξιωματικών του στρατού.

Ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την 21η Απριλίου, έχεις πρωτάθλημα της πλάκας στο ποδόσφαιρο. Και είσαι ο τεράστιος άσχετος αν νομίζεις ότι αυτό το πρωτάθλημα πατσαβούρα δεν εκφράζει την κοινωνία που γέννησε το στρατιωτικό πραξικόπημα. Μιλάμε πολιτικά. Κάνουμε ανάλυση πολιτική.

Θα έπιαναν την κοιλιά τους από τα γέλια όλοι στην Αγγλία ή την Ολλανδία αν ξυπνούσαν ένα πρωί και μάθαιναν ότι κάποιοι αξιωματικοί ανέλαβαν την κυβερνητική εξουσία. Μιλάμε για πολύ χοντρό γέλιο, έτσι; Με τις ντομάτες και τα αυγά στη μάπα θα τους έπαιρναν τους Μακαρέζους και τους Λαδάδες από την πρώτη στιγμή στη Γαλλία και τη Γερμανία. Γιατί; Θα τις φας, κύριε μαλάκα, αν πεις την πολιτική σου μαλακία που σου έμαθαν τα κόμματα. Αν, δηλαδή, μου πεις ότι στη δυτική Ευρώπη ο λαός και τα μήντια, τα κόμματα και τα εργατικά συνδικάτα θα καταδίκαζαν την κατάλυση της δημοκρατίας, την ελευθερία του λόγου και τη διακίνηση ιδεών. Αυτά είναι μαλακίες. Χοντρομαλακίες.

Ξαναλέω. Και στα γρήγορα για να πάμε παρακάτω, και όπου μας βγάλει το σεντόνι. Έχει κι αυτό το χώρο του, το διάστημα του, τα όρια του. Όσο κι αν στριμώξεις περισσότερα μέσα μέχρι εκεί είσαι, δεν χωράνε όσα θέλεις να χώσεις. Τι λέγαμε; Γέλιο. Σα να παρακολουθείς την πιο πετυχημένη κωμωδία. Μια φάρσα που βγάζει πολύ γέλιο. Ο κόσμος στην Ευρώπη της δύσης θα το διασκέδαζε με τη ψυχή του αν γινόταν το απίθανο και κάποιοι πιτουροκαραγκιόζηδες των ενόπλων δυνάμεων την είχαν δει αλλοιώς και ήθελαν να παραστήσουν τους σωτήρες της πατρίδος. Το έργο δεν θα κρατούσε περισσότερο από όσο ένα έργο στο σινεμά, μια παράσταση στο θέατρο, όχι πάνω από δυο ώρες. Και είπαμε. Από τα χαχανητά του κόσμου με την μια θα έπεφταν οι πραξικοπηματίες, όχι από την… αντίσταση των πολιτικοποιημένων της πλάκας ιστορία.

Γιατί, όμως, θα έπεφτε το γέλιο της αρκούδας και στην πλατεία και στον εξώστη, αν σε μια σοβαρή χώρα οι στρατιωτικοί ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί και υπουργοί; Εδώ είμαστε. Ποιος μαλάκας μπαίνει σ’ ένα αεροπλάνο που θα το πιλοτάρει ο μπουκ της γειτονιάς του. Ο γιατρός της γυναίκας του; Ο δάσκαλος των αγγλικών της κόρης του. Σε ρωτάω. Θες να κτίσεις ένα σπίτι, σε ποιόν θα αναθέσεις τη δουλειά; Σε αρχιτέκτονα και μηχανικό κι έναν καλό εργολάβο ή στον διευθυντή της αστυνομίας, της τράπεζας, του σουπερμάρκετ; Απλή ερώτηση κάνω. Θέλεις να ξεγεννήσει η γυναίκα σου και θα πας στον δικηγόρο; Μήπως στο συμβολαιογράφο. Για να σου φτιάξει την τηλεόραση φωνάζεις τον κύριο απέναντι που έχει το εστιατόριο, τον κουρέα, τον γαλατά;

Μαλάκα, ο καθένας κάνει μια δουλειά. Άλλη είναι η δουλειά του δικαστή, άλλη του δημοσιογράφου, άλλη του επιχειρηματία, του αστυνομικού, του πυροσβέστη, του μπογιατζή, του ιερωμένου. Μπίζνες κάνουμε, κύριε μαλάκα. Πήρες πρέφα; Και κάνουμε μπίζνες σημαίνει ότι λαμβάνουμε υπ’ όψιν τους κανόνες της επιχειρηματικότητας, άρα απαιτείται ειδικότητα στα στελέχη και, βέβαια, επιδιώκουμε αποτέλεσμα, κέρδη.

Μπίζνες δεν σημαίνει κάνουμε πλάκα, περνάμε τζάμπα την ώρα μας και στα παπάρια μας αν δεν σκοράρουμε στην επένδυσή μας. Στην Ελλάδα, και μιλάμε πολύ σοβαρά, δεν έχει περάσει ακόμα στον κόσμο το άλφα και το βήτα, άσε το γάμα, αν φθάσουν τα ελληνόπουλα στο γάμα τότε θα πρόκειται για πολιτικό άλμα. Οι χουντικοί, αυτοί οι γραφικοί τύποι, γιατί πήραν νταηλίκι στα χέρια τους την κυβερνητική εξουσία; Λοιπόν. Το τελευταίο που είχαν οι μαλάκες στο μυαλό τους ήταν η άγνοιά τους στην πολιτική διαχείριση της χώρας. Στα παπάρια τους. Έφθανε ότι ένοιωθαν υπερπατριώτες. Μιλάμε τώρα για λογική πρωτόγονου. Με το αυτόματο στο χέρι εγώ ο άσχετος καπετάνιος ορμάω στο τιμόνι του καραβιού και κάνω πέρα τον ειδικό. Ε, επόμενο είναι να το βουλιάξω, να το φουντάρω, αν δεν τσακίσω το παπόρι πάνω στην προκυμαία. Φοβερά πράγματα. Να αρπάξει κάποιος το πηδάλιο χωρίς να ξέρει πως να το μανουβράρει.

Γιατί υπάρχει πρωτάθλημα; Σε ρωτάω. Εδώ δεν ξέρουμε γιατί γίνεται πρωτάθλημα. Αν είσαι φίλαθλος γουστάρεις να βλέπεις καλή μπάλα. Αν είσαι επιχειρηματίας σε ΠΑΕ θες να κονομήσεις. Τελειώσαμε. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο. Βρωμάει η δουλειά όταν κυκλοφορούν μεγαλομέτοχοι που λανσάρονται για λάτρεις της μεγάλης ιδέας της ομαδάρας. Τι είναι αυτά, ρε; Χουντικά πράγματα είναι αυτά. Γραφικά. Ούτε εσύ, επειδή είσαι οπαδός της κάθε ομαδάρας, έχεις μπερδέψει τα καλώδια μέσα στο κεφάλι σου και βλέπεις ιδεολογίες, οράματα, θρησκευτικότητες, πράγματα εντελώς αρρωστημένα. Είσαστε τα νούμερα της Ευρώπης και δεν το ξέρετε.

Ποιος κομουνισμός και αντικομουνισμός, δημοκρατία και δικτατορία, σοσιαλισμός και καπιταλισμός. Πάνε αυτά. Έχουν πεθάνει. Εκεί είσαστε ακόμα; Είπαμε. Δεν είπαμε; Κάνουμε μπίζνες. Αυτό είναι το ζητούμενο. Μόνον αυτό. Κι αυτό είναι η υγεία. Τίποτα άλλο. Πώς θα κονομήσουμε. Ούτε να κλέψουμε, ούτε να σκοτώσουμε κανέναν.

Οι απριλιανοί με το πραξικόπημα του 1967 τι ήθελαν; Να εμποδίσουν τους… κομουνιστές. Μόνον γι’ αυτό έπρεπε να τους κλείσουν στο τρελάδικο. Τελειώσαμε. Έχεις διοικητές στρατοπέδων και συνταγμάτων κάποιους μαλάκες που φοβούνται ότι αύριο μεθαύριο θα μας επιτεθεί η Ιταλία ή ο Καντάφι; Κατ’ ευθείαν στο ζουρλομανδύα, διότι διαφορετικά κινδυνεύεις σα χώρα με κυβερνήτη έναν σαχλαμάρα.

Μιλάμε σοβαρά. Έχει την τρέλλα ο σύζυγος ότι η γυναίκα του ξενοπηδιέται. Η κυρία είναι μια χαρά κορίτσι, από σπίτι και ηθικότατη. Άντε εσύ να βγάλεις από το μυαλό του μαλάκα την ιδέα ότι τον κερατώνει, ότι του γαμιέται σαν σκύλα. Μπουρδέλο γίνεται η οικογένεια με τον καχύποπτο σύζυγο. Μια ανύπαρκτη ιστορία είναι το ΚΚΕ στην Ελλάδα, εννοώ ως κομματική δύναμη είναι ανύπαρκτη, διότι ποτέ δεν θα περάσει το 10%. Κι όμως, οι μαλάκες οι χουντικοί έβλεπαν το φάντασμα του κομουνιστικού κινδύνου.

Πάμε παρακάτω. Είναι δυνατόν να είναι σόι μια κοινωνία που έχει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, όχι για να σκοτώνει την ώρα της με ένα καλό θέαμα, αλλά για να βγάζουν κάποιοι τα απωθημένα τους; Κι όμως, κύριοι. Η Ελλάδα ΑΚΟΜΑ δεν έχει πει «Άντε γαμηθείτε, κύριοι, μ’ αυτό το κωλοπρωτάθλημα…».

Και πάμε παρακάτω. Το Τουρκμενιστάν είναι μια χώρα πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων και από το 1985, επί Σοβιετικής Ενώσεως, και για πολλά χρόνια μέχρι τον πρόσφατο θάνατό του ισόβιος κυβερνήτης ήταν ο φοβερός και τρομερός Σαπαρμουράτ Νυγιάζωφ, μέλος του κομουνιστικού κόμματος από το 1962. Μιλάμε για 21ο αιώνα, όχι για προ Χριστού και Μεσαίωνα. Ό,τι τρέλα του κατέβαινε στο κεφάλι την εφάρμοζε και στα τέτοια του το σύμπαν όλο. Να διακόπτει το πρόγραμμά της η τηλεόραση για να εμφανιστεί ο Νυγιάζωφ να απαγγέλλει την ποιητική του συλλογή, πριν αυτή αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία. Ο άνθρωπος έκτισε παλάτι από τεχνητό πάγο σε περιοχή που το καλοκαίρι η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 40 βαθμούς. Έβγαλε διάταγμα απαγόρευσης μακριών μαλλιών και γενειάδας στους νέους. Το 1997 έκανε εγχείρηση καρδιάς, υποχρεώθηκε να κάψει το τσιγάρο και γι’ αυτό απαγόρευσε να καπνίζουν όλοι οι υπουργοί και δημόσιοι λειτουργοί. Έλεγε «Είμαι η κορυφή της διανόησης» και έδωσε το όνομά του σε δρόμους, πλατείες, ακόμα και σε πόλεις, ενώ έφτιαξε χιλιάδες ανδριάντες του (φώτο).
Σας λέει τίποτα το όνομα Φονταίη Σανκόχ. Ήταν πριν επτά χρόνια ο αρχηγός των ανταρτών της Σιέρα Λεόνε, του Επαναστατικού Μετώπου. Τα όργια των οργίων. Έκαιγε χωριά, υποδούλωνε αγρότες, γαμούσε γυναίκες, σκότωνε και έτρωγε ανθρώπους. Κανίβαλος σκέτος. Όταν πέτυχε το πραξικόπημα έγινε υπουργός εκμετάλλευσης των αδαμαντωρυχείων, αυτός ο δεκανέας όταν ήταν πιτσιρίκι στον αποικιοκρατικό βρετανικό στρατό. Ούρλιαζε τις νύχτες και απαιτούσε από τους αντάρτες να τον αποκαλούν «μπαμπά». Αγαπημένο του φαγητό το «Βραστό αντάρτικο», απ’ αυτούς που σκότωνε.

Τσαρλς Ταίηλορ. Ο άνθρωπος που έλεγε στους συμπατριώτες του «Σκότωσα τη μάνα σου, και τον πατέρα σου, ψήφισέ με αν θες ειρήνη!...». Από φοιτητής οικονομικών στις ΗΠΑ πολέμαρχος και λαθρέμπορος διαμαντιών και στην κάστα των ηγετών που απελευθέρωσαν τη Λιβερία, μέχρι το 1998 που έγινε πρωθυπουργός. Ο απόλυτα διεφθαρμένος και αρχιεγκληματίας που εμφανιζόταν ειρηνοποιός. Να ξοδέψουμε λόγια για τον Ίντι Αμίν Νταντά της Ουγκάντας, τεράστια φίρμα, ο τύπος του παλιάτσου, κι αυτός ανθρωποφάγος. Μιλάμε για απίστευτο στις ακρότητες του κυβερνήτη.

Κομουνιστής τιμημένος και κυβερνήτης της Βόρειας Κορέας ο 66χρονος Κιμ Γιονγκ Ιλ. Άλλη τρελάρα που δεν παίζεται με τίποτα, με απίστευτες ανωμαλίες, όχι μόνον σεξουαλικές. Μην αναφέρουμε λεπτομέρειες, μόνο ότι και κάνει και λέει τρομερά πράγματα δημοσίως ο «μέγας ηγέτης» της κομουνιστικής Κορέας.

Συμπέρασμα. Ποια είναι η εξήγηση όταν ο κυβερνήτης βρίσκει χώρο να συμπεριφέρεται όχι απλά παράνομα και εκκεντρικά αλλά εντελώς παρανοϊκά, ένας μανιακός; Είναι η επιβεβαίωση της αδυναμίας του συνόλου, αλλά και της αδιαφορίας του, να αντιδράσει στην εγωπάθεια του κυβερνήτη.

Στις σοβαρές χώρες, στα σοβαρά κοινωνικά μεγέθη, δεν υπάρχει χώρος σε κάποιο πρωθυπουργό ή πρόεδρο να συμπεριφέρεται ως φύλαρχος, ως δικτάτορας, ο γαμάω και λογαριασμό δεν δίνω σε κανέναν. Κι αυτός ο μουρλός που γίνεται αρχηγός δεν κυβερνά ένα μήνα, αλλά χρόνια. Δεκάδες είναι τα δείγματα αυτού του φαινομένου, άσχετο αν ο δικτάτωρ χαρακτηρίζεται δεξιός, αριστερός, κομουνιστής, αρχιφασίστας. Το ζήτημα είναι ότι έχει δικό του το γήπεδο της ασυδοσίας, της αυθαιρεσίας, κι όμως είναι αποδεκτός, μάλιστα παρ’ ό,τι ο μαλάκας φθάνει στα άκρα, στα άκρα των άκρων. Είναι η κατάργηση της έννοιας λαός που όλοι οι μαλάκες υπερτιμούν, αποθεώνουν.

Και μπαίνει στο παιχνίδι το σύνδρομο της πυραμίδος. Ο σαλταρισμένος περιτριγυρίζεται από στελέχη, τα οποία, πρώτον δεν σκέπτονται καν να αμφισβητήσουν τον τρελό και, δεύτερον ενδιαφέρονται να βολευθούν οι ίδιοι προσφέροντας υπηρεσίες. Να σιγουρέψουν, δηλαδή, την εξουσία του υπέρτατου εξουσιαστή.

Σαν σήμερα έγινε το πραξικόπημα πριν 40 χρόνια. Αν το έκαναν σ’ άλλη χώρα, της Ευρώπης, όχι της Αφρικής, θα τους έβαζαν σ’ ένα σπίτι αλά Big Brother και θα τους έκαναν θέαμα τηλεοπτικό. Για να έβλεπαν όλοι τα καμώματα των απριλιανών.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Απρίλιο 2007

Διαβάστε ακόμα:

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΟ ΣΤΟΥΤΖΕΣ