ΣΤΑ ΚΑΤΣΑΒΡΑΧΑ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ
08/05/2018
•
Εδώ διαβάζεις Ιστορία, την πουτάνα Ιστορία. Επειδή μόνον από την πουτάνα θα μάθεις την αλήθεια. Για την πουτάνα ζωή την αλήθεια. Πήρες χαμπάρι, ή να στο πω τούρκικα. Η πουτάνα δεν είναι η Ιστορία, είναι η ζωή. Των ανθρώπων η ζωή. Να ανοίξουμε την πληγή, λοιπόν. Να σου ρίξω στη μάπα πράγματα που πιθανόν δεν ξέρεις, δεν στα είπαν και δεν τα σηκώνει ο οργανισμός σου. Ανοίγουμε την πόρτα του μπουρδέλου και ερχόμαστε κατάφατσα με τις αιώνιες αλήθειες της ζωής που τις μακιγιάρουν οι άνθρωποι.
Οκτώ Μαίου σα σήμερα το 1821, στο Χάνι της Γραβιάς. Θα διευκόλυνε να φανταστείς τον τόπο, την εποχή, να μπεις στη θέση του παρατηρητή στο σκηνικό που προσπαθώ να σε μπάσω. Μίλησαν, μικρέ, τα γιαταγάνια, όλα μάτωσαν, κανένας δεν σκότωσε μονάχα έναν και δυο. Προσωπικά θεωρώ τολμηρό, σίγουρα εγωιστικό να περιγράψω το επεισόδιο στην περίφημη Μάχη στο Χάνι, όπου πρωταγωνίστησε ένα απίστευτο γέννημα της φύσης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Δεν νοιώθω αρκετός να πλησιάσω το γεγονός. Ό,τι και να γράψω, θα μετρηθώ λίγος.
Σκέψου τη σκηνή. Ο Αντρούτσος, αυτό το άγριο ζώο, κλείστηκε σ' ένα ανασφαλές, ασθενές οικοδόμημα μαζί μ' άλλους 100 δικούς του και για ώρες σκότωνε, σκότωνε, σκότωνε με το σπαθί στο χέρι. Ντοπαρισμένος, μανιασμένος, να χύνει αίμα ατελείωτο από τους επιτιθέμενους οθωμανούς του Ομέρ Βρυώνη. Ποτέ άλλοτε από καταβολής, ένας άνθρωπος δεν ξάπλωσε τόσους πολλούς, σε μία μάχη μονάχα, με το σπαθί. Ομηρικός ήρωας.
Γραβιά, χωριό στα 400 μ. υψόμετρο, στους πρόποδες του Παρνασσού. Ο Ομέρ Βρυώνης αφού ξεπέρασε την αντίσταση του Αθανάσιου Διάκου τον οποίον δεν ήθελε να παλουκώσει, όπως τελικά έκανε, βρίσκει αντίσταση στο δρόμο του, σε τούτο το χωριό της Φωκίδας, από τον άλλον της τριπλέτας, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Τι πάει να πει τριπλέτα. Πάει να πει ότι Ομέρ Βρυώνης, Αθανάσιος Διάκος και Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν φιλαράκια. Μια κομπανία. Γλέντια, ξενύχτια, και ό,τι άλλο προκύψει. Να, γιατί λέμε ''πουτάνα ζωή''. Βιάζομαι να πω και το άλλο. Το πρωτοπαλλήκαρο του Ανδρούτσου στη Μάχη της Γραβιάς είναι ο Γιάννης Γκούρας, ο δολοφόνος του μετά από τέσσερα χρόνια. Αρβανίτης ο Ανδρέας που έγινε Ανδρούτσος. Όπως ο Γιάννης, Γιαννούτσος, ο Πάνος, Πανούτσος. Και μουσουλμάνος ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, που βαπτίσθηκε χριστιανός στα 24 χρόνια του, στην Ιθάκη.
Είμαστε το 1821, ο Ανδρούτσος είναι 31 χρονών, όταν κρατάει τη σπάθα στο χέρι λες κι είναι συνέχεια της παλάμης του. Μη βρεθείς στην κόψη της, σ' έστειλε κομματιασμένο πολύ πριν κλείσεις τα ματάκια σου.
Ήταν παρών στη Μάχη της Αλαμάνας ο Ανδρούτσος, όταν αιχμαλωτίστηκε ο παλλήκαρος Αθανάσιος Διάκος. Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκε να χαλάσει το κολλητάρι του ο με αίμα ελληνικό Αλβανός που μεγάλωσε στην Τουρκία, λέω για τον Ομέρ Βρυώνη. Πρότεινε στον Διάκο να γίνει μουσουλμάνος, δεν είχε άλλη επιλογή για να τον γλυτώσει, και να έχει μια δικαιολογία απέναντι στους αξιωματικούς του που απαιτούσαν θάνατο φρικτό του Αθανάσιου Διάκου. Όσο στεναχωρήθηκε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος για την απόφαση να παραμείνει χριστιανός ο Διάκος μέχρι να πάει στην κόλαση, δηλαδή να διαλέξει το θάνατο, άλλο τόσο λυπήθηκε ο τρίτος της παρέας, ο Ομέρ Βρυώνης. Συνέβη 20 Απριλίου 1821.
Ο Ομέρ Βρυώνης συνεχίζει την εκκαθαριστική του πορεία κατ' εντολήν του Χουρσίτ Πασά, Καυκάσιος αυτός στην καταγωγή, γενίτσαρος από την Γεωργία, που τον κάλεσε ο Αλή Πασάς να καθαρίσει τους τζαναμπέτηδες Σουλιώτες και κατόπι μαζί να στραφούν στον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ, όμως, αργότερα τα ζύγισε αλλοιώς, έκανε μεταγραφή στον Σουλτάνο και πήγε κόντρα στον Αλή Πασά. Ιστοριούλες, θα πεις. Έτσι ξώφαλτσα τις λέμε γι' αυτούς που διαβάζουν την Ιστορία με γυαλιά γκαβομάρας και τα βλέπουν όλα μαύρο-άσπρο, εμείς και οι εχθροί, οι καλοί εμείς, οι κακοί οι άλλοι.
Παρακάτω. Στις 3 Μαΐου ανεβαίνει στα κατσάβραχα της Γραβιάς ο Δυσσέας με 110 νοματαίους. Προτείνει στους άλλους καπεταναίους να ταμπουρωθούν όλοι μέσα στο Χάνι. Μόνο έτσι στα σίγουρα δεν θα κιοτέψει κανένας από τους άνδρες τους, δεν θα μπορεί να την κοπανήσει, άρα θα πολεμήσει μέχρι θάνατο. Διαφωνούν οι Πανουργιάς, Δυοβουνιώτης οι οποίοι πιάνουνε το αριστερό άκρο του δρόμου και ο Κατσικογιάννης το δεξί, μαζί με τον έμπιστο του Ανδρούτσου, τον Σουλιώτη.
Αξίζει να αναφέρουμε ονόματα. Παλληκάρια ήταν όλοι τους, άλλο αν δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους και ο καθένας φρόντιζε την πάρτη του. Στο φινάλε γιατί, λες, να πολεμούσαν. Για την πατρίδα που δεν υπήρχε, για το κράτος που επίσης δεν υπήρχε, μήπως για τους κερατάδες τους πολιτικούς, οι οποίοι όλοι τους ήντουσαν πράκτορες ξένων. Εγώ θα σου πω γιατί κάποιοι που ήτανε και παλληκάρια, τα 'βαλαν με τον Τούρκο, αλλά υπόσχεσαι να μείνει μεταξύ μας. Για τ' αρχίδια τους πολεμούσαν, επειδή δεν γούσταραν δερβέναγα στο κεφάλι τους.
Ανοίγει τρύπες, τουφεκήθρες μέσα στο Χάνι η ψυχάρα ο Ανδρούτσος με τον Γιάννη Γκούρα, τον περίεργο ρασοφόρο Παπανδρέα Κοκοβιτσάνο, τον Κοσμά Τσάκα, τον Αγγελή Γοβγίνη, τους Καπογεωργαίους. Σύμφωνα με το μύθο ο Δυσσέας κάλεσε τους συμπολεμιστές του μέσα στο Χάνι, πριν εμφανιστεί ο Βρυώνης, να χορέψουν ένα τσάμικο, να πυρώσει το αίμα τους και από τα πατήματά τους να τρομάξει η γη.
Το γνωστό σενάριο. Απεσταλμένος του Βρυώνη ο Χασάν μπέης Γκέκας. «Δυσσέα, άσε τις μαλακίες, κόπιασε να τα βρούμε, μην πας τσάμπα, παλιόφιλε, όπως ο Διάκος, θα σου δώκω πάλι το αρματολίκι του Λιδωρικίου». Επιτόπου πέφτουν τα μπινελίκια. Απίστευτα γαμωσταυρίδια. Και από τις δύο πλευρές, επειδή ο Ανδρούτσος δεν παραδινότανε. Τελικά, όταν πια δεν ελεγχόταν τα νεύρα, ξέφυγε μια ντουφεκιά που ξαπλώνει τον αγγελιοφόρο του Βρυώνη, τον Χασάν Γκέκα. Αρχίζει το πατιρντί.
Σκοτώθηκαν 6 Έλληνες από τα γιουρούσια των Τούρκων,αυτοί άφησαν 330 νεκρούς. Τεράστια νίκη. Του 'φυγε όλος ο τσαμπουκάς του Βρυώνη, και περίμενε να του στείλουν κανόνι να... κανονίσει το Χάνι. Ήρθε πράγματι το σιδερικό, αλλά την άλλη μέρα το πρωί. Πράγματι ο μαλάκας με το ευρωπαϊκό κανόνι το ξεπάτωσε το... άδειο Χάνι. Οι Ανδρουτσαίοι είχαν πάρει πρέφα τη παραγγελιά για το κανόνι και μέσα από τις γραμμές των αντιπάλων τους την κοπάνησαν τη νύχτα.
Άσχετο. Στο χωριό Γραβιά γεννήθηκε ο συνταγματάρχης πυροβολικού Νικόλαος Μακαρέζος, της απριλιανής χουντικής τριανδρίας.
Παρακάτω. Είναι δυνατόν, βρε, καπετάν λαμόγια Έλληνες πολιτικοί του 1821, ένα τέτοιο θηρίο να κάθεται προσοχή και να δέχεται εντολές, με πνεύμα πειθαρχίας και δίχως την προσωπική του βούληση. Άντε γαμηθείτε, μουνόπανα. Δολοφόνησαν , μπαμπέσικα βέβαια. τον Αντρούτσο στις 5 Ιουνίου, το 1925. Κατάρα.
Χρόνια του ξεσηκωμού, του 1821, τότε που έλαμψε ό,τι πούστικο και προδοτικό στην μακραίωνη Ιστορία του έθνους. Ναι, η πιο μαύρη σελίδα είναι το 1821, που όμως αγιοποιήθηκε επειδή έφυγαν οι Τούρκοι μετά από 400 χρόνια, όταν πια δέχτηκαν το τελειωτικό κτύπημα από τον ενωμένο στόλο Ρωσίας, Αγγλίας, Γαλλίας.
Γαμημένη μοίρα. Το πρωτοπαλλήκαρο του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς, επαναλαμβάνω, ήταν ο Γκούρας. Ο δολοφόνος του. Άτιμη ζωή. Ο στρατηγός Ιωάννης Γκούρας διορίστηκε φρούραρχος της Ακροπόλεως κι εκεί, στο αθάνατο μνημείο του αιώνιου ελληνισμού, στραγγάλισε τον κρατούμενο Οδυσσέα Ανδρούτσο, αφού τον βασάνισε, και τον έθαψε χωρίς να τον ψάλλει. Αυτή ήταν η εντολή του αρχικαριόλη Κωλέττη στον Γκούρα.
Ήταν, λέει, “εγκληματίας” ο Δυσσέας. Συμπεριφερόταν ωμά, φρικτά, δεν υπολόγιζε κανέναν. Βεβαίως δεν το είχε σε τίποτα να πάρει το κεφάλι κάποιου πρόκριτου, ακόμα και να σουβλίσει, να κάψει ζωντανό έναν φαντάρο, αν το 'ριχνε στις ληστείες. Δεν βγήκε από τη Σχολή Ευελπίδων ο Ανδρούτσος. Ήταν της αυλής του Αλή Πασά, όπως κι άλλοι που τράβηξαν τα κουμπούρια ενάντια στον Τούρκο. Ό,τι πήρε, και ήταν πολλά αυτά που πήρε από τον “δάσκαλό” του, τον φοβερό αυτό τύπο, τον Αλή τον Τεπελενλή, και ό,τι τον πλούτισε η φύση. Τόλμη, ευφυία, πανουργία.
Πριν ακόμα σηκωθεί το λάβαρο στη Μονή της Λάβρας, σκότωσε έναν αγά και 60 νοματαίους του. Με τούτη την κουβέντα: “Οι Τούρκοι ό,τι ζητήσω μου το δίνουν παρακαλώντας, γιατί το σπαθί του Δυσσέα δεν χωρατεύει”.
Διαβάστε ακόμα: