ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Με αφορμή τη σύλληψη του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στις 19 Ιουλίου 2002 απλώνω σεντόνι για πάρτη του. Ξεκινάω. Είμαι έτοιμος για το σεντόνι. Αν δεν είμαι έτοιμος, πανέτοιμος, τότε θα αρχίσω να λέω μαλακίες με το που θα βγω από την καταπακτή στην σέντρα. Και στην καλύτερη περίπτωση να μη γινόμουν απόλυτα κατανοητός από τους σεντονάτους αποδυτηριακιστές. Πανέτοιμος είμαι, λοιπόν, και φορμαρισμένος.
Νούμερο ο Γιωτόπουλος. Όπως στο λέω. Ο αρχηγός και εμπνευστής της 17 Νοέμβρη είναι ένα νούμερο. Πρόσεξε. Δεν σου λέω ότι πρόκειται για μαλάκα. Έστω έναν σοβαρό μαλάκα. Όχι. Σου λέω την αλήθεια. Την πραγματικότητα. Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι νούμερο. Σοβαρό νούμερο, όμως. Ένας γραφικό τύπος. Σοβαρός γραφικός τύπος. Δεν είναι, δηλαδή, για γέλια, ούτε να τον κάνεις σκετς στην επιθεώρηση ή να τον μιμείται ο Μητσικώστας. Σε παρακαλώ. Όχι, κύριοι. Δεν είναι της κατηγορίας ο Γιωτόπουλος να κάνουμε καλαμπούρι. Ο Γιωτόπουλος, αυτός ο γνήσια και αθεράπευτα γραφικός τύπος είναι μια πολύ σοβαρή ιστορία.
Κομουνιστής ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Βασικό αυτό. Βασικότατο. Ανήκει, δηλαδή, πολύ δυνατά και πολύ βαθειά σε κάποια αθάνατη ιδεολογία. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Είναι ανύπαρκτη ιστορία ο κομουνισμός και γι’ αυτό δεν θα πεθάνει ποτέ. Δεν υπάρχει περίπτωση όσο υπάρχει άνθρωπος στη γη να εφαρμοσθεί ο κομουνισμός. Αυτός και μόνον είναι ο λόγος που δεν θα πεθάνει ποτέ ο κομουνισμός όσο κι αν απομυθοποιηθεί, όσο κι αν ξεφτυλιστεί, όσο κι αν κατασυκοφαντηθεί. Και, βέβαια…Να το πούμε κι αυτό, λέω και, βέβαια, βρε μαλάκες, πως να πεθάνει ο κομουνισμός όσο γαμάει και δέρνει ο καπιταλισμός; Και να μην υπήρχε, όμως, ο καπιταλισμός, και να μην είχε γεννηθεί ο καπιταλισμός, ο μέγας και ο τεράστιος αποδυτηριάκιας λέει Στα αρχίδια του τού κομουνισμού. Πάλι θα έβγαινε στην παρέλαση ο κομουνισμός διότι ως ιδεολογία, ως θρησκεία επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα να εφαρμοσθεί ποτέ (όπως δεν υλοποιήθηκε σύμφωνα με τα κιτάπια και στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης μετά τον πόλεμο) θα έβρισκε έναν άλλον αντίπαλο για να φορτώνει τις μπαταρίες του και να στέλνει το άγιο πνεύμα στους Γιωτόπουλους. Όπως το λέω, το Άγιο Πνεύμα.
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα του κομουνισμού ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος δεν θα είχε φθάσει στις δολοφονίες της 17 Νοέμβρη. Όπως ο άλλος ακούει μέσα του το Άγιο Πνεύμα μιας θρησκείας και σπαρταράει ολόκληρος και ατάκα φοράει το ράσο και την κάνει για ένα μοναστήρι έτσι ακριβώς, ναι, κύριε μαλάκα, έτσι ακριβώς και ο Γιωτόπουλος κλείστηκε στο μοναστήρι. Το μοναστήρι για τον Γιωτόπουλο ήταν η 17 Νοέμβρη. Αυτή η οργάνωση η μυστική ήταν η πνευματική του απομόνωση. Η ιδεολογική του αναχώρηση.
Κι όταν λέω ότι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι κομουνιστής, μη μπερδεύουμε τα σλιπάκια με τις σκελέες και μου βάλεις στο τραπέζι τον Φλωράκη και την Παπαρήγα. Κάποτε και ο πατριάρχης των λεγόμενων ορθοδόξων και ο Πάπας των λεγόμενων καθολικών έκαναν αυστηρότατες συστάσεις στους πιστούς χριστιανούς να μην εμπορεύονται το χρήμα. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα έλεγαν και ο ανατολικός και ο δυτικός αρχηγός της χριστιανοσύνης και άφησαν ελεύθερο το γήπεδο για τις τράπεζες και τους τοκογλύφους στους μάγκες τους εβραίους. Σήμερα, όμως, τι γίνεται, ρε; Τράπεζα του Αγίου Πνεύματος διαθέτει το Βατικανό. Όχι αγία Τράπεζα, αλλά Τράπεζα για την κονόμα. Κι όλες οι σοβαρές και αξιοπρεπείς εκκλησίες ΠΡΩΤΑ απ’ όλα και ΠΑΝΩ απ’ όλα ασχολούνται με την κονόμα.
Γιατί, λοιπόν, ο παραδοσιακός κομουνιστής, ο κομουνιστής του κατεστημένου, όπως τον εκφράζει ο Φλωράκης και η Παπαρήγα να μην την κάνουν γυριστή κι αυτοί και ευλογήσουν αύριο τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο; Δεν το ξέρεις. Το ξέρεις; Σήμερα η Παπαρήγα και το ΚΚΕ βγάζουν σπυριά και ρίχνουν κατάρες για τη 17 Νοέμβρη. Όπως, όμως, ήρθε η στιγμή ο χριστιανισμός να λαμογιάρει με την εξουσία, με το χρήμα, με τον καπιταλισμό γιατί και οι παλαιοημερολογίτες του ΚΚΕ να μην αναγνωρίσουν αύριο τους Γιωτόπουλους και να παραδεχθούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά εκείνος της τρομοκρατίας.
Είπαμε. Δεν είπαμε; Ο Γιωτόπουλος είναι κομουνιστής. Βασικό αυτό. Είναι ιδεολόγος. Έχει κίνητρα ευγενή. Ουδεμία διαστροφή για εξουσία είχε ο Γιωτόπουλος όπως π.χ. ένας πολιτικός, ένας Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν τον απασχολούσε τον Γιωτόπουλο να κυβερνήσει, παρά μόνον να περάσει τις ιδέες του. Τώρα, αν εσύ διαφωνείς με την πρακτική του Γιωτόπουλου, δηλαδή με τις δολοφονίες, και τρία αυγά με μπέικον.
Για ποια ηθική μου μιλάτε, σου λέει ο Γιωτόπουλος. Δεν το λέει ο άνθρωπος, βέβαια. Εγώ λέω ότι το λέει. Ο ίδιος είναι σοβαρός και δεν λέει τίποτα. Κι αν μιλήσει θα τα πει μετρημένα. Λοιπόν; Για ποια ηθική μου μιλάτε, αρχικαθάρματα, όσο υπάρχουν οι μηχανισμοί που παράγουν πλούτο στην πλουτοκρατία και συνεχίζεται η εκμετάλλευση σε βάρος του λαού;
Ας ξεχάσουμε τους αρχιερείς της αναρχίας, τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν. Μην το ταξιδεύουμε το πράμα με τον υπερσιβηρικό. Με την ευκαιρία να πω ότι όπως όλοι οι σοβαροί και αξιοσέβαστοι αναρχικοί ήταν αριστοκρατικής καταγωγής έτσι και ο Κροπότκιν ήταν ένας γαλαζοαίματος, ένας πρίγκηψ. Όσο για τον Μπακούνιν, ομιλούμε για θεό, για τον πιο καθαρό, τον πιο πεντακάθαρο, τον πιο αγνό, τον χωρίς αντίπαλο και μακράν ηθικότερο άνθρωπο που πάτησε στη γη.
Έχω δύο βασικές εκκρεμότητες. Η μια εκκρεμότητα είναι ο τίτλος του σημερινού κειμένου. Σου λέω ότι ο Γιωτόπουλος είναι ένας άγιος άνθρωπος. Η άλλη εκκρεμότητα, ότι αρχηγός της 17 Νοέμβρη είναι ένα σοβαρό νούμερο, ένας γραφικός τύπος που αξίζει, όχι την πλάκα, αλλά τον προβληματισμό. Επί των εκκρεμοτήτων, λοιπόν, η συνέχεια στο σεντόνι…
Δεν σου γράφω ότι ο Γιωτόπουλος είναι άγιος. Όχι αυτό. Να είσαι προσεκτικός όταν με διαβάζεις. Σου γράφω ότι είναι ένας άγιος άνθρωπος. Ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο άλλο. Τεράστια απόσταση, ένα σύμπαν ολόκληρο χωρίζει το Άγιος με το Άγιος άνθρωπος. Πατάω το επόμενο κλικ…
Έτσι πάει. Διδασκαλία κάνουμε εδώ. Πρέπει να τα λέμε με τη σειρά, τη σωστή σειρά. Τι σημαίνει Άγιος; Σημαίνει αυτός που δεν πατάει στη γη. Που δεν βρίσκεται στη γη. Το αντίθετο, δηλαδή, του Αγίου είναι ο Γήινος. Η λέξη Άγιος προέρχεται από το στερητικό Α, το αρνητικό Α συν τη Γη, που μετατρέπεται σε επίθετο, Γη, Γιος. Όχι Υιός. Άλλο αυτό. Μιλάμε για το Α-Γιος.
Άγιος, λοιπόν, είναι κάποιος που δεν είναι στη γη. Κάποιος που ο θεός τον εκτίμησε να ζει για πάντα και τον τοποθέτησε σε κάποια ιερική θέση. Είναι αγνός, σου λέει, είναι άγγελος, όσιος, μάρτυρας, όλοι αυτοί κυκλοφορούν στα σύννεφα, όχι στα νεκροταφεία.
Ο Γιωτόπουλος, λοιπόν, λέω για τον Γιω-τόπουλο, είναι άγιος, όμως ένας άγιος άνθρωπος, δηλαδή κάποιος μαλάκας άνθρωπος που άκουσε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα της θρησκείας του, της ιδεολογίας του. Και η Παπαρήγα το ακούει το Άγιο Πνεύμα της ίδιας θρησκείας, του κομουνισμού, όμως η Αλέκα το ακούει με διαφορετική μουσική, από διαφορετικά ταμ ταμ και με διαφορετικούς στίχους. Δεν είναι ίδια όλα τα κινητά τηλέφωνα. Τι να κάνουμε; Όλοι οι χριστιανοί πιστεύουν στον Χριστό, όπως όλοι οι μωαμεθανοί στον Μωάμεθ. Μόνον που δεν ανήκουν όλοι οι χριστιανοί και όλοι οι μωαμεθανοί στα ίδια εκκλησιαστικά κόμματα. Όπως όλοι οι σοσιαλιστές, οι καπιταλιστές, οι φιλελεύθεροι, οι οικολόγοι στα ίδια πολιτικά κόμματα. Επανάσταση ήθελε ο Λένιν, επανάσταση ήθελε και ο Τρότσκι. Έχει, όμως, καμιά σχέση ο Βλαδίμηρος με τον Λέοντα; Άλλο παραμύθι ο Βλαντιμίρ Λένιν κι άλλο ο Λέων Τρότσκι.
Μαρία Θηρεσία Λουίζα Μαιτέ Πενώ. Τι είναι αυτό; Αυτή είναι η σύντροφος του Γιωτόπουλου. Μαρία Θηρεσία, μάλλον να την πω καλύτερα Μαρία Τερέζ. Αυτή η Γαλλίδα, αυτή η κυρία με τόσο θρησκόληπτο όνομα πού πιστεύει και πώς το πιστεύει αυτό που πιστεύει; Αγιογράφος ήταν ο αρχιπιστολάς Σάββας Ξηρός και ο άλλος που είδε το φως, που μίλησε με το Άγιο Πνεύμα της 4ης Διεθνούς ο Ψαραδέλης, είχε βαπτισθεί με το όνομα Θεολόγος.
Λοιπόν; Δεν υπάρχει Λοιπόν. Από το υπερπέραν, από το πνευματικό χώρο της θρησκευτικής ιδεολογίας πήρε το μήνυμα ο Γιωτόπουλος να ξεκινήσει τα πιστολίδια. Κανένα πρόβλημα όταν έχεις να επιτελέσεις Καθήκον. Και στο κάτω-κάτω ποιους σκότωνε; Τους νεκρούς. Πεθαίνουν οι νεκροί; Όχι, βέβαια. Όλοι αυτοί που σκοτώθηκαν από τη 17 Νοέμβρη για τον Γιωτόπουλο ήταν νεκροί. Έπρεπε, δηλαδή, να πεθάνουν στο όνομα της επανάστασης, για το καλό της κοινωνίας, του λαού. Δεν θέλει πολλά να λέμε. Μην το κουράζουμε το πράμα. Δεν γράφουμε για να γράψουμε, για να γεμίσουμε μια στήλη. Γράφουμε για να τη ψάξουμε στο άλφα ή το βήμα θέμα. Και, κυρίως, γράφουμε για να επικοινωνούμε εμείς οι αποδυτηριακιστές. Βεβαίως μαζί γράφουμε το σεντόνι. Αν δεν είσασταν εσείς και απευθυνόμουν σε κάποιους μαλάκες θα έγραφα αλλοιώς. Θα πήγαινα μέσω Κίνας και Μασαχουσέτης.
Κλείνω σήμερα με τη άλλη εκκρεμότητα. Να εξηγήσω γιατί λέω νούμερο και γραφικό τον Γιωτόπουλο. Και τον λέω έτσι διότι αυτός είναι. Ένα νούμερο. Ένας γραφικός. Γιατί σκοτώνεις, ρε Γιωτόπουλε; Για μένα θα ήταν δικαιολογημένος, δηλαδή θα τον κατανοούσα αν σκότωνε διότι ήθελε να κλέψει, διότι ήθελε να ωφεληθεί κάτι, διότι τέλος έπαιρνε μια ανθρώπινη ζωή από προσωπικό μίσος. Κακό και αμαρτία μεγάλη να σκοτώνεις, όμως ο γαμημένος άνθρωπος έτσι τον έφτιαξε ο θεός. Να σκοτώνει είτε από τρέλα, είτε από υπολογισμό. Να σκοτώνει, πάντως.
Είναι κακός άνθρωπος ο εγκληματίας. Είναι κακοποιός. Διότι ποιεί μια κακή πράξη. Ο Γιωτόπουλος δεν είναι κακός. Είναι νούμερο. Διότι σκοτώνει από ιδεολογία. Δον Κιχώτης. Μια θλιβερή ιστορία. Ένας τραγικά θλιβερός άνθρωπος είναι ο δον Κιχώτης, ένας αρχιμαλάκας που νομίζει ότι είναι ιππότης, ενώ πρόκειται για λινάτσα. Αυτός, όμως, φαντασιακά ζει στον κόσμο της ανδρείας, της γενναιότητος, της ιπποσύνης. Και δήθεν ανήκει στο τάγμα των αστέγων και περιπλανώμενων ιπποτών.
Γιατί σκοτώνεις, ρε Γιωτόπουλε; Δεν αλλάζει ο κόσμος με τις δολοφονίες σου. Υπάρχουν άλλες δυνάμεις, άγνωστες και αόρατες για σένα, που συντηρούν τον καπιταλισμό και τον κομουνισμό και τον κάθε ισμό. Μην είσαι μαλάκας, Γιωτόπουλε. Σου λέω για πάρτη σου, ρε, μάγκα Γιωτόπουλε, μια αλήθεια που δεν στην είπε κανένα Άγιο Πνεύμα, δεν την διάβασες σε κανένα βιβλίο: Κανένας καπιταλιστής και κανένα πρωτοπαλλήκαρο του κομουνισμού δεν έφτιαξαν τον καπιταλισμό και τον κομουνισμό. Αυτά είναι γεννήματα του ανθρώπου που έτσι την θέλει την ζωή. Είναι αυτό που σου λέω, ότι υπάρχουν άλλες άγνωστες και άπιαστες δυνάμεις, όχι χειροπιαστές, που αποφασίζουν τελικά πώς θα κάτσει η τράπουλα σήμερα. Χθες, Σήμερα, Αύριο.
Μαλακίες λές, αποδυτηριάκια. Εγώ σου μιλάω ο Γιωτόπουλος. Ποιος σου είπε, βρε αρχιμαλάκα αποδυτηριάκια, ότι σκότωνα με τη 17 Νοέμβρη για να αλλάξω τον κόσμο; Σκότωνα γιατί έπρεπε να σκοτώσω. Σε περιμένω στο κελί.
Διαβάστε ακόμα: