ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑ ΑΛΟΓΑ, ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΤΟ ΤΑΒΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΝΙΣ

Ο αγωνιστικός χώρος στο μπάσκετ είναι πολύ μικρότερος σε σύγκριση μ’ εκείνον του ποδοσφαίρου. Ένα αυτό. Το μπάσκετ παίζεται με τα χέρια, άρα η πρόβλεψη είναι περισσότερο... χειροπιαστή, ελέγχεται καλύτερα το προγνωστικό σου. Δεύτερο στοιχείο αυτό.

Λέμε για τα βασικά που χαρακτηρίζουν τα δυο παιχνίδια. Στο ποδόσφαιρο η ομάδα έχει 11, ενώ στο μπάσκετ μονάχα πέντε, αυτό είναι το τρίτο βασικό. Άρα, για να μην προχωρήσουμε σ’ άλλες καθοριστικές διαφορές, τα πλάνα στο ποδόσφαιρο εύκολα δεν κάθονται, δεν βγαίνουν, και πάντα σε σύγκριση με το μπάσκετ διαψεύδονται περισσότερο.

Ύστερα είναι και το άλλο. Στο ποδόσφαιρο παίζει και η ρευστότητα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, απ' ό,τι στο μπάσκετ, σχετικά μ' αυτό που λέμε κτίσιμο ομάδας. Όσο και να δουλέψει ένας προπονητής είναι δεδομένο, το ‘χεις υπ’ όψιν σου αυτό, ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Να μη βγαίνει, να μη φαίνεται στον αγωνιστικό χώρο η προετοιμασία, η δουλειά του προπονητή, του επιτελείου του, αλλά και των ποδοσφαιριστών. Τέλος, κανένας δεν είναι σε θέση να υπολογίσει τη διάρκεια, τον ορίζοντα χρόνου στη δυναμική του αγωνιστικού σχεδιασμού μιας ομάδας.

Η κουβέντα αφορά την ανάγκη του τζογαδόρου να «προσαρμόζεται» στην πρακτική και τη μεταφυσική κάθε παιχνιδιού, είτε σ’ αυτό συμμετέχουν αθλητές, είτε μπίλιες, ζάρια, ζώα, σκυλιά, άλογα, κοκόρια.

Μια τελευταία λέξη. Τον μπασκετμπωλίστα τον βλέπεις μπασκετμπωλίστα και τον οδηγό φόρμουλα αυτό που είναι, όχι κάτι άλλο. Ο τζογαδόρος, λοιπόν, δεν προσεγγίζει ένα στοίχημα πυγμαχικό ή μία ιπποδρομία π.χ. όπως μία παρτίδα τάβλι, μία αναμέτρηση στο τένις με την ίδια στοιχηματικη αντίληψη και «τακτική». Άρα, για να μη ξεφεύγουμε από τον πυρήνα της κουβέντας, μάλλον είναι περίεργο να παίζει κάποιος και ματς ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Ποιος είναι, η τζογαδόρικη διάνοια; Μήπως σπρώχνει λεφτά και στην πέτσινη και στην πλαστική μπάλα από τζογαδορομάνια. Μήπως.

Διαβάστε ακόμα:

ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ ΜΑΤΣ