Δεν το καταλαβαίνω. Ο αποδυτηριάκιας οφείλει να ξεστραβώνει τον κόσμο; Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Δεν παίρνουν χαμπάρι όλοι αυτοί οι μαλάκες που το παίζουν ειδικοί και ειδήμονες και φλομώνουν με τις παπαριές τους τον κοσμάκη. Καλείται πάλι ο αποδυτηριάκιας να δώσει τις δέουσες απαντήσεις και ερμηνείες και εξηγήσεις. Να μπω κατ’ ευθείαν στο θέμα το τόσο πολυσυζητημένο, όμως και τόσο σκοτεινό. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, για να αρχίσω αμέσως το ξεστράβωμα.
Εδώ διαβάζεις Ιστορία, την πουτάνα Ιστορία. Επειδή μόνον από την πουτάνα θα μάθεις την αλήθεια. Για την πουτάνα ζωή την αλήθεια. Πήρες χαμπάρι, ή να στο πω τούρκικα. Η πουτάνα δεν είναι η Ιστορία, είναι η ζωή. Των ανθρώπων η ζωή.
Ο άνδρας απατά την γυναίκα του. Και η γυναίκα του τον απατά, όμως. Συμβαίνει. Όλα συμβαίνουν, κύριε. Όλα όσα μπορείς να φανταστείς, ακόμα κι αυτά που δεν έρχονται καν στη φαντασία σου. Επειδή ο άνθρωπος είναι ικανός για όλα. Όχι γενικώς και αορίστως οι άνθρωποι, αλλά κάποιοι ξεχωριστοί κι όχι, κάποια σπέσιαλ καθάρματα κι όχι, είναι ικανοί για το χειρώτερο. Το χειρώτερο των χειρωτέρων.
Στον Πύργο, όπως είδε όλη η Ελλάδα, ξαναστήθηκε για μια ακόμα φορά η αίθουσα βασανιστηρίων, αυτή τη φορά για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Αυτό, δηλαδή, που έγινε δεν ήταν ποδοσφαιρικός αγώνας. Ήταν μια ανοιχτή συμμετοχή όλου του κόσμου του Παναθηναϊκού σ' ένα κολαστήριο, σ' ένα δεσμωτήριο όπου για μιάμιση ώρα και, ειδικά, μέχρι να το βάλει ο μαύρος, υπέφερε η ψυχούλα τους.
Εσένα τι σε νοιάζει αν ο άλλος τον παίρνει; Σε ρωτάω, βρε σέλληνα. Τι σε νοιάζει εσένα αν ο άλλος τον παίρνει ή τον δίνει και με ποιον το κάνει στο κρεβάτι. Αν με πείσεις ότι έχεις λόγους να σ’ ενδιαφέρει γιατί ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας είναι gay και κατόπιν τούτου εσύ ο μη πούστης διαφοροποιείς τη στάση σου απέναντι του
Φρανς Μπεκενμπάουερ, το λαμόγιο. Έτσι λέω εγώ. Για όλον τον κόσμο είναι ο κάιζερ, ο αυτοκράτωρ. Κοζάρησε τον στη φώτο, το ύφος του γαλαζοαίματου, ούτε κανβλεφάρει δίπλα του τον επαρχιώτη Βαλκάνιο Μίμη Παπαϊωάνου. Αγέρωχος, επιβλητικός, γαλήνιος. Είναι λαμόγιο, όμως.
Ο αποδυτηριάκιας σήμερα θα σου δώσει σ’ ένα σεντόνι έναν αιώνα. Την ιστορία της κομουνιστικής συνωμοσίας εδώ και εκατό χρόνια. Σήμερα, δηλαδή, θα απλώσω τους πάγιους και σεβαστούς κανόνες της απόλυτης μυστικότητας της δράσεως στην παρανομία. Για να βλέπεις, κύριε, κι αυτά που κυκλοφορούν μπροστά σου και για να ακούς αυτά που δεν λέγονται στο ατέλειωτο κάρο μαλακίες σε κανάλια και φυλλάδες.
Ο κύριος έχει λεφτά. Πολλά λεφτά. Και δεν σταματάει να χοντροκονομάει. Άρα, είναι καριόλης ο κύριος. Δεν νομίζω. Βεβαίως ο κύριος τα έχει όλα, περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται, σίγουρα πιο πολλά απ’ όσα επιθυμούσε. Άρα, εκμεταλλεύθηκε τους εργαζόμενους ο κύριος. Σε καμία περίπτωση.
Με αφορμή το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη, σα σήμερα πρωτομαγιά του 1976, το σεντόνι που είχε δημοσιευτεί στη φυλλάδα Οκτώβριο 2006. Για την Ιταλίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα Οριάνα Φαλάτσι.
Ο μεγαλύτερος Έλληνας έμπορος κοκαΐνης στην Ελλάδα με γυρίζει πίσω στους χρόνους τους παλιούς, σ’ εκείνους τους αιώνες που ήταν πολύ σκληροί, πολύ αληθινοί, αλλά εμείς οι μαλάκες θέλουμε να τους βλέπουμε ψεύτικους, κινηματογραφικούς και γεμάτους ρομαντισμό. Ναι, ναι, πίσω, πολύ πίσω με γυρίζει ο ισοβίτης Αλέξανδρος Αγγελόπουλος που η ομαδάρα του ο Ποσειδών Νέων Πόρων κάποιο φεγγάρι είχε φθάσει μέχρι βήτα εθνική και είχε καπελώσει στην περιοχή Κατερίνης τον ιστορικό Πιερικό.
